ఇది జీవితం...ఇదా జీవితం?

ఇదా జీవితం అనుక్షణం ఆగని కన్నీటి ప్రవాహం ???

ఒక్క క్షణం అనంత దివ్య కుసుమాల దివ్య పరిమళం

మరుక్షణం మరుభూమిలో మండే మానవ శరీర దుర్గంధం 

మనసు పొరల్లో కదిలి రగిలించే అనుభూతులు 

కన్నీటి కెరటాల సుడి గుండాన ముంచి వేసే అపశృతులు

ఇదీ జీవితం! ఇదేనా జీవితం?

ఒక్క క్షణం....

హృదయంతరాళంలో

సుమం విరిసిన సౌరభం

హిమం కరిగి నర నరాల్లో ప్రవహించే అనుభవం

మరు క్షణం.....

అంతులేని ఆవేదనతో ఆర్తిగా సాగే అశక్త పోరాటం

మనసు మమత

ప్రేమ ద్వేషం 

అంతా ఉత్త దగా 

మోసం కుట్ర పన్నాగం

అర్ధంలేని వ్యర్ధపు ఆలోచనలు 

సాగించలేని అనవసరపు శోధనలు

సాధించలేని ఆర్భాటపు విజయాలు 

దారి తెలియని స్వర్గానికి సోపానాలు 

తీపి పూత పూసిన చేదు మాత్రల్లాంటి నిజాలు 

ఇదీ జీవితమేనా ?

అంబరపు అంచుల కెగసిన ఆనందం ఒక్క క్షణం 

మరు క్షణం అథఃపాతాళాన విసిరి వేయబడ్డ విషాదం 

నిస్సహాయత ....అంతర్మథనం 

మనసు విరిగితే అతికేందుకు ఏ ఎరాల్డైట్ దొరుకుతుంది బ్రదర్ !

దారం తెగితే ముడివేయ గలవే కానీ తిరిగి అతక లేవుగా?

తెగిన బంధాన్ని ముడి వేశానని నువ్వు సంబర పడినా 

ఆ 'ముడి' మాత్రం ఎప్పుడూ కనిపిస్తూనే ఉంటుంది 

నీ 'అశ క్తతని ' వెక్కిరిస్తూ 

ఇంకెందుకీ వ్యర్ధ ప్రయత్నం??

అందుకే నేస్తం! ఇలా ...ఇలా...

అనంతమై ఎగసి ఎగసి

అగాధమై వగచి వగచి 

నిర్వీర్యంగా నిస్తేజంగా

రగిలి ..పొగిలి

మిగిలిపోయి శుష్క హాసంతో ప్రశ్నిస్తూ

ఇదా జీవితం???

అవును ఇదే జీవితం

అనంతమైన అగాధం 

అనూహ్యమైన శూన్యం

ఊహకందని కన్నీటి చిత్రం 

ఇదీ జీవితం

అఫ్ కోర్సు ఇదే జీవితం

అనుభవించి తెలుసుకున్న 'చేదు నిజం' 

......................ప్రేమతో....జగతి 

అమాయకంగా హాయిగా చిన్న వయసులోనే ఎం.ఏ. ఆంగ్ల సాహిత్యం చదువుకుంటున్న, జీవితం పట్ల అవగాహన లేని ఓ అమ్మాయి బతుకు చదువు విజ్ఞత మంచి   మనసు కూడా లేని ఓ మూర్ఖుడికిచ్చి పెళ్లి చేస్తే ఆ అమ్మాయి వ్యధ ఈ వాక్యాలు. జీవితం లో జరగాల్సిన ప్రతి విషయము అసహజమైతే....ప్రతి క్షణమొక ఆశా నిపాతమైతే దశాబ్దం పాటు వెలుగు చూడకుండా గడిపిన ఓ పిచ్చి దాని ఆవేదన....'ప్రేమ'ను తప్ప మరేదీ పంచని ఓ వెర్రి  దాని రోదన ఇది నా జీవితం.తాను చేసిన తప్పుకి తన గాజు బొమ్మలాంటి కూతురి బతుకు కాలిపోయిందని అతి చిన్నవయసులోనే ప్రాణం విడిచిన ఓ కన్నతండ్రి బంగారు కూతురి కధ ....జీవితం ...అనుభవాలూ ..... ఎన్ని దెబ్బలు కొట్టినా మరింత రాటుదేలింది 'ప్రేమ'తో...హహహ్హ !!!

ఒక సంభాషణ ....ఒక నిర్ణయం

"అమ్మా!...ఏంటి కన్నా?"

ఆన్లయిన్లో రాగానే అయిదువందల కిలోమీటర్ల నుండి అమ్మాయి పలకరింపు...

"హాయ్ మా!"

"హాయ్ కన్నా!"

"నాకో సలహా కావాలి "

"చెప్పు"

"మనతో ఎప్పుడూ అబద్ధాలు చెప్పే మనిషిని మన జీవిత భాగ స్వామిగా భరించగలమా?"

"ఇంతకీ తను ఆడిన అబద్ధాలు ఎలాంటివో  తెలుసుకోవచ్చా?"

"అంటే అబద్ధాలలో రకాలున్టాయా?"

"యా ఉంటాయి సప్పోస్ ఉరికే నిన్ను ప్లీస్ చేయడానికి చిన్న చిన్న అబద్ధాలు చెప్పాడనుకో వాటిని నీకూ తెలుసుగా వైట్ లైస్ అంటారు అవి ప్రమాదకరమేమీ కావు"

"అదేమీ కాదు పెద్ద అబద్ధాలే, నాలుగేళ్ళనుండి పార్న్ సినిమాలు చూస్తూ కుడా ఎప్పుడు చూడలేదని చెప్పటం అబద్ధం కాదా?"

"హహ్హహ్హ "

"ఎందుకలా నవ్వుతావ్ నాకు కోపమోస్తోంది"

"అది పెద్ద అబద్ధం ఎందుకు అవుతుందిరా చాల మంది చూస్తారు అది నీకు నచ్చదని అలా చెప్పాడేమో?"

"ఆహా అంటే ఇది నీ దృష్టిలో పెద్ద అబద్ధం కాదు ఓకే , మరి తనకేదన్నా వేరే అఫైర్  ఉంది నాతో చెప్పకుండా తిరిగితే "

"మ్మ్మ్! ఇది కొంచం సీరియస్ విషయమే లే  కానీ నువ్వు ఒకర్ని కంట్రోల్ చేయగలం అనుకోవడం కొంచెం అసహజ మేమో ఆలోచించు...ప్రేమతోనే ప్రేమని సంపాదించుకోవాలి కానీ....."

"ఆపు తల్లీ నీ ప్రేమ థియరీ ఎప్పుడు చూసినా ప్రేమొక్కటే మార్గమంటావు...ఒళ్ళు మండుతుంది నిన్ను చుస్తే...."

"హహ్హహ చూడటం లేదు కదా మరెందుకు మండుతోంది...."

"జీవితంలో ఇన్ని దెబ్బలు తిన్నా ఇంకా ప్రేమ మీద నీకు నమ్మకం పోలేదంటే ...."

"బాగా దెబ్బలు తిన్నాకే ఇంకా ప్రేమ గట్టిపడింది..."

"ఊ సరే ఇంతకీ నేనడిగిన దానికి  తిరకాసుగా కాకుండా కరెక్ట్ గా చెప్పు సమాధానం, అలాంటి అబద్ధాలాడే వాళ్ళని క్షమించగలమా  అసలు?"

"అది వ్యక్తిగతం రా కన్నా ఎవరి నిర్ణయం వారు తీసుకోవాలి ఎన్నో అబద్ధాలు చెప్పినా నీ మీద  ప్రేమ ఉన్న వ్యక్తిని దూరం చేసుకోకూడదు కదా...."

"అంటే ....అతనాడే అబద్ధాలన్నీ ఆనందంగా భరించాలా?"

"అసలు తను అబద్ధాలేందుకు చెప్పాడు నువ్వు హార్ట్ అవకూడదని , అంటే అతనికి నీ మీద ప్రేమ ఉందనేగా అర్ధం, సో అన్నీ అబద్ధాలే చెప్తున్నాడనే  అపోహ నువ్వు ముందు నీ మైండ్ లోంచి తీసేయ్యాలి"

"ఆహా ఏమి తల్లి వమ్మా! మాతా నమో నమః అబద్ధాలకోరుని భరించమని బోడి సలహా ఇస్తున్నావా ? నాకు నీ అంత సహనం  ఓపిక లేవు తల్లీ !"

"ఇక్కడ ప్రశ్న సహనం ఓపిక కాదు అతని వైపునుండి కూడా ఆలోచించు అన్నా అంతే...."

"అంతే తమరు చెప్పేది నేను కూడా అప్పుడప్పుడూ హాపీగా అబద్దాలడుతూ వెధవ వేషాలన్నీ వేసేయ్యోచ్చా?"

"అలా అని నేను అన్నానా కానీ ఏదైనా విషయం రెండు వైపులనుండీ ఆలోచించకుండా నిర్ణయం మంచిది కాదు అంటున్నా"

"గుడ్ మమ్మీ ఒక అబద్ధాల కోరుని భరించమని ఎంత బాగా చెప్పేవు, ఎలా భరిస్తారో ....అసలూ"

"చెప్పానుగా అది వ్యక్తిగతమని, ఒక్కోసారి తెలిసినా భరించాల్సిన పరిస్థితి ఉంటుంది, ఉదహరణకి మనం ఆర్ధికంగా స్వతంత్రులం కాదనుకో ఎం చేస్తాం భరించక....ఇలాంటివి అందరికీ వస్తాయి సమస్యలు.."

"ఒక మనిషని ప్రేమించడమంటే అతనిలో ఉన్న మంచి గుణాలనూ బలహీనతలనూ కుడా ఆక్సెప్ట్ చెయ్యడం, బలవంతంగా కాకా మనస్పూర్తిగా , ప్రయత్నించి ప్రేమతో మార్చుకోలేని మనిషి ఉండడు అని నా నమ్మకం"

"నీకు తెలుసుగా రాణి పిన్నికి అబద్ధం అన్నది నోటి చివ్వర ఉంటుంది అవసరం లేకున్నా ఆడేస్తుంది, అది కొంత మందిలో ఒక పర్సనాలిటీ ట్రే యిట్  దాన్ని మనం మార్చడం కష్టం , అలాగని జీవితాంతం భరించాలని కాదు తను నిజం చెప్పినా తట్టుకోగలను అనే నమ్మకాన్ని ప్రేమని అతని లో కలిగించు , అబద్ధాలడాల్సిన అవసరం లేదని చెప్పు ప్రేమగా సుమా కోపంగా కాదు....ఆ తర్వాత చూడు ఎలాంటి వారిలోనైనా మార్పోస్తుంది....."

"అప్పటికీ మార్పు రాక పొతే ఏమి చెయ్యమని మీ సలహా మేడం ...."

"వదిలేయడమే మనిషినో అతని పై మమతనో లేక రెండూనో చెప్పలేము అది మళ్ళీ పెర్సనల్ విషయం..."

"అమ్మా! " అవతల ఏడుస్తోన్న శబ్దం 

"ఎందుకు ఏడుస్తున్నావో నాకు తెలుసు ...." అన్నాను నిదానంగా 

"నువ్వింతవరకు ప్రేమ అంటే అతని మీద  హక్కని భావించావు అందుకే అతన్ని ప్రేమతో మార్చాలని ప్రయత్నించలేదు, ఇలాంటి చిన్న విషయానికే కదిలి పోయి క్షమించలేను అనేంతవరకూ విషయాన్నీ తెచ్చుకున్నావు..నువ్వే కాదు నీ స్థానంలో ఎవ్వరున్నా నేనిదే చెప్తాను ప్రయత్నించు నీ వైపునుండి, ఇక అసాధ్యం అనుకుంటే అప్పుడు నిర్ణయం తీసుకో....ఒకటి గుర్తుంచుకో...నిర్ణయం తీసుకునే ముందే బాగా ఆలోచించు తీసుకున్నాక పశ్చాత్తాపం ఉండకూడదు..." స్థిరంగా పలికింది నా కంఠం..

"......ఉంటాను....నువ్వు చెప్పిందే ట్రై చేస్తాను..."

"మనస్పూర్తిగా చేసే ప్రయత్నం తప్పక విజయం సాధిస్తుంది , ఒక వేళ కాకుంటే ఒడి పోయానని అనుకోవద్దు, నీ నిర్ణయం నువ్వు తీసుకో .....అల్ ది బెస్ట్ గాడ్ బ్లెస్ యు మై చైల్డ్ ....!"

క్లిక్ మన్న నెట్  శబ్దం తో ఎక్కడో కదిలిన పేగు బంధం ఒక్క క్షణం ఉమ్మ నీరులా ఉబికి వచ్చి కళ్ళల్లో కన్నీళ్లు ....ఉప్పుటేరు ఉప్పెనగా ...... ఎంతైనా ఆడ మనసు కదా....మరి .....!!!

....................................ప్రేమతో....జగతి 1.15pm saturday 28-o5-2011

నువ్వు , నేను , సముద్రం ....

నువ్వు, నేనూ, సముద్రం,....మరి చంద్రుడో....?

"నాకు సముద్రమంటే చాల ఇష్టం...అస్సలు పిచ్చి అనుకో.." అతనన్నాడు ఎదురుగా నురుగులు కక్కుతోన్న నీలి సంద్రాన్ని చూస్తూ పరవశంగా

"ఆహా అలాగేం అయితే ఆ సముద్రంతోనే ఉండు నే పోతా "..అల్లరిగా ఆమె 

"అలా ఆ నీలి కెరటాల్లోంచి ఆ లోతుల్లోకి నడిచి వెళ్లి పోవాలనిపిస్తుంది  నిజం ..." 

"స్వామీ మీరు అలా వెళ్ళండి నేనిలా లోకంలోకి వెళ్తాను , నా చెయ్యి వదలండి నాకింకా బోలెడు పనులున్నాయి " నవ్వింది 

"ధీరూ...ప్లీజ్ అలా అనకు నువ్వు లేకుండానా నేనిక్కడ....?" అతని గొంతులో ఏదో జీర పలికింది

"మరేమీ చేయను తమరు నాతొ గడుపుతానని వెన్నెల్లో సముద్రం చూద్దామని వచ్చానన్నారు కానీ సముద్రం నాకంటే ఎక్కువ గా మిమ్మల్ని ఆకట్టుకుందిగా కాసేపు పరవసించండి మరి"

"అంటే ఇప్పుడు నువ్వు నన్నొదిలి వెళ్ళిపోతావా ?" జాలిగా అన్నాడు అతని చూపులు  మాత్రం సాగరాన్ని వదిలి రావడం లేదు. ఆ నీలి అనంతం లో తనూ ఓ కెరటమై పోవాలని ఆ సాగరంలో కలసి పోవాలని అప్పుడప్పుడూ తేలి వచ్చి తీరాన్ని  పలకరించి మళ్ళీ  వెనెక్కి వెళ్లి పోవాలని ఏవేవో ఆలోచనలు ఊహలు ఆశలు కమ్మేస్తున్నాయి అతన్ని.

"ఎక్కడికి పోతాను బాలూ ! నిన్నిలా వదిలి ఇక్కడే వదిలేస్తే అమ్మో ఏ గంగ పుత్రితోనో సెటిల్ అయిపోవూ" గంభీరంగా అనబోయిన ఆమె గొంతులో ఏదో చిలిపితనం దాగలేదు

గాలికి ఒక్కసారి ఆమె తెల్లని సిల్క్ చీర కొంగు అతని ముఖాన్ని కప్పేసింది 

"అయ్యో నీకు నీ సంద్రానికీ మధ్య నా కొంగు అడ్డం ఎందుకులే స్వామీ...." అంటూ కొంగు తీసుకో  బోయింది

"ధీరూ! ఇలా రా నా పక్కన కూర్చో " ఆమె చెయ్యి పట్టుకుని తన పక్కనే కూర్చోబెట్టుకున్నాడు 

ఆతను అడగకుండానే  ఆమె వడిలో తల  పెట్టుకునేలా కాళ్ళు చాచి తన వొళ్లోకి లాక్కుంది అతన్ని...

"మ్మ్! ఇప్పుడు చెప్పమ్మా ఏంటీ బాలు గారి బాధ ? " అతని జుట్టు సవరిస్తూ లాలనగా అడిగింది

నిశ్శబ్దం.............చాల సేపు............ఇద్ద్దరూ మౌనంగా సంద్రం కెరటాల చప్పుడు వింటూ తమ  గుండె లయలతో  ఐక్యం చేస్తూ అలా ........పున్నమి చంద్రుడు ...మౌనంగా వెలుగుతున్నాడు 

"ధీరూ!..." నెమ్మదిగా పిల్చాడతను.. ".."ఊ...ఏంటి " మంద్ర స్వరంలో పలికింది ఆమె
"దీన్నే మంటారు ప్రేమేనంటావా?"

"ఎందుకు కాదు?"

"ఇద్దరం కలిసి ఉండేది ఈ కాసేపే కదా?"

"అవును ఆ కాస్సేపూ మరో ఆలోచన దేనికి?"

"అదికాదు..."

"ష్....సముద్రం చూడు నీతో ఏదో చెప్తోంది..గుండె రిక్కించి విను ...అలల సందే శాన్నిస్తోంది .." ప్రేమగా అతని  నుదుటి పై ముద్దిచ్చింది ఆమె.

"ఉహు నాకు వినిపించడం లేదు ...నీ  హృదయ లయే వినిపిస్తోంది " తీయగా మత్తుగా అన్నాడు.

"బాలూ...విను ఏదో అంటోంది ...." అతని తల నిమురుతూ అంది

"నువ్వూ, నేనూ, సముద్రం .....ఇంకేమీ అక్కరలేదనిపిస్తోంది....ఎంత దివ్య క్షణాలివి ధీరూ...!!"
"మరి వెన్నెలో, చంద్రుడో పాపం ఆయన్ని వదిలేసావెం...?" నవ్వింది 

తటాలున అతని మీదకి వంగి   అతని తలని గుండెకు హత్తుకుంది బలంగా

వెన్నెల సాగరం సాక్షిగా ఇద్దరూ అల్లుకు పోయారు....

"అబ్బ ఈ క్షణాలు శాస్వ తమైపోతే..".పలవరించాడతాను 

"అవ్వవు కూడదు కూడా ..." నవ్వింది 

"ఏమి ఎందుకని మనం కలిసే ఉంటె ఎందుకు కావు....?"

"ఎందుకు కలిసే ఉంటాము ఎలాగ కలిసే ఉంటాము ....అయినా ఎప్పుడూ కలిసే ఎందుకుండాలి ?"

"అబ్బో చలం ఊర్వశిలా నాకు ప్రేమ తత్త్వం బోధిస్తావా  ఏంటీ?" నవ్వాడు 

"లేదులే ....అవేవీ సాధ్యం కావు ఉన్న కొన్ని క్షణాలు , జీవితంలో దొరికే అపురూపమైన క్షణాలను గుండె అల్మరః లో భద్రంగా దాచేసు కోవాలి నీ ఫోటోల్లా..... నువ్వు తీసే ఫోటోలు చూడు ఆ క్షణాన్ని బంధిస్తాయి నీ కెమెరాలో అలాగే జీవితంలో కొన్ని మధుర క్షణాలను కూడా మన ఆర్కైవ్స్ లో ఉంచుకోవాలి మనకి మాత్రమే అవి సొంతం...అప్పుడప్పుడు క్లిక్ చేసి చూసుకుని ఆ అనుభూతిని మళ్ళీ అనుభవించి ఉత్తెజితమవ్వడానికి ...." 

"చాల మాటాడేసాను  కానీ పద వెళ్దాం...."...లేచి నుంచుంది 

ఆమె నడుం చుట్టూ చేతులు వేసి దగ్గరగా హత్తుకున్నాడు.

ఆమె స్పర్శలో వేడి లేదు ఆవేశం లేదు చాలా శాంతంగా ఉంది ఆమె కౌగిలి.

"నువ్వు రామ్మనక  పొతే  నేను నిన్నూ మిస్ అయ్యేవాడిని ...."

"నేను రమ్మందీ  సముద్రం అంటే నీకిష్టం కదా అని "....నవ్వింది

"అందుకేగా తమరు వచ్చింది కుడా "

"కాదు ....ముందు వచ్చింది సముద్రం కోసమే కనీ ఇప్పుడొచ్చింది నీ కోసం"

"నా కోసం కూడా అను "

"కాదు..కాదు ..." ఏదో చెప్పబోయాడు 

"అయిన సముద్రం నాకు పోటీ అయింది నీకు దాని పైనే ధ్యాసంతా...."

నవ్వాడు .....

"నేనో మాట చెప్పనా....నువ్వూ సముద్రమూ రెండూ వేరుగా అనిపించలేదు నాకు....నా కోసం ఈ దివ్య క్షణాలు ఉంటాయని ఊహించనే లేదు 

"సాగరం నుండి అలల అందియలు , దీరు నుండి ఈ వలపు సవ్వడులు గుండె నిండా నింపుకున్నా .....థాంక్ యు ..!"

" కొన్ని మన చేతుల్లో ఉండవు , మన తార్కికతకి  అందవు అందుకే వాటిని అనుభూతించాలి తప్ప విశ్లేషణ చెయ్యకూడదు...."

"ఆహా అలాగా! పంతులమ్మగారు మంచి పాటాలే చెప్పారు ...ధన్యవాదములు " ఆమె బుగ్గ పై ముద్దు పెట్టుకున్నాడు 

"మరే ప్రేమ రుచి మర్చిపోయిన మీ లాంటి వాళ్ళకి అప్పుడప్పుడూ ఇలా రేఫ్రేషేర్  కోర్సు ఒకటి పెట్టాలి మరి....లేకపోతే

అన్నీ మర్చిపోయి శిలాజాలై పోతారు ".....గలగలా నవ్వింది 

తనలో కలవడానికి గోదారి వచ్చిందా అని సాగరుడు ఒక్కసారి ఉలిక్కిపడి చూసాడు..

ఇద్దరూ చేయి చేయిగా సాగర తీరం నుండి మళ్ళీ జీవన సాగరంలోకి నడిచారు. ఇద్దరి వదనాలపైన ప్రేమ వెన్నెల వెలుగు మరకలు నిండుగా వెలుగుతూ......

......................................ప్రేమతో....జగతి 12.35pm thursday 

జ్ఞాపకాల అలలతో మళ్ళీ జీవన సాగరంలోకి ..........

అక్షరాంగి

ఆమె నా సహచరి 

నా మధు సఖి

నా ఉద్విగ్నతలకు , ఉద్వేగాలకు ఊతమిచ్చి 

నా ఊహలకు ఊపిరినద్దే

నా కళల సాకారం ఆమె

ఆమెది ఏక రూప సౌందర్యం కాదు

తాను బహురూపదారి

నవరసాల ఝారీకృత సుమనోహర లావణ్యం  ఆమెది 

భావానికొక భాష్యమై

భాష్యానికొక రూపమై

రూపానికొక తేజమై 

విరాజిల్లే విరాట్ స్వరూపిణి ఆమె

ఆమె నన్ను ఉత్తేజితుడిని చేస్తుంది

ఉత్ప్రేరక మౌతుంది 

జన్మాంతరాల నా సంస్కారానికి 

వ్యక్తానుభూతినిస్తుంది 

చైతన్య లహరి గా నన్ను ఉద్దీపించి 

రససిద్ధి శిఖరాల విజయ కేతనమౌతుంది 

నా మేధో మధనానికి

అద్వితీయ భావ ప్రాప్తినిస్తుంది

పేగు బంధమై ఆమె నన్ను లాలిస్తుంది 

స్నేహ పరిమళమై సేద తీరుస్తుంది

ఆప్యాయతల సందిట నను ఓదారుస్తుంది

ఓటమి -గెలుపుల జీవన క్రీడలో 

సమన్వయ సమగ్రతను 

సంప్రాప్తింప జేస్తుంది 

ఆమె దివ్య సాన్నిహిత్యంలో 

నేను మూడు కాలలనూ శ్వాసిస్తాను 

సకల చరాచరాలనూ ప్రేమిస్తాను

సర్వ సన్మంగళ  వచనాలను రచియిస్తాను 

ఆజన్మాంతాల మా ఆత్మీయత  

ఆద్యంతాలు లేని ఓ పార బౌతిక మార్మికత 

ఆమెతో సహజీవిస్తూ నేను 

సకల శాంతి  కామేష్టి యాగంలో 

త్రికరణ శుద్ధితో  సోమయాజినై

త్రికాల జ్ఞాన సర్వాన్నీపూర్ణాహుతి చేస్తాను 

ఆవిర్భవించిన సత్య , జ్ఞాన ఫలాలను 

సకల జనావళికి పంచి పెడతాను

ఆమెతో నా అనుబంధం ఈ జన్మది కాదు

అక్షరం ఆవిర్భవించిన నాడే 

మా రాగ బంధం పెనవేసుకుంది

అనాదిగా రూప క్రియాను సంధానంగా

పరిణమించి పటిష్టతను సంతరించుకుంది

అక్షర శిల్పిగా శాశ్వతత్వాన్ని 

నాకు ప్రసాదించే  ఆమె

సురభిళ, సుస్వర , సారస్వత సర్వానికీ

అక్షయ మూర్తి

అక్షర కాంతి

చిదానంద శాంతి

....ప్రేమతో జగతి 8pm 08-04-2008 మంగళవారం 

చల్లని నీ నవ్వు....

ఇన్నేళ్ళూ నువ్వెక్కడో హాయిగా ఉన్నావన్న

తలపు  గుండెలనిండా...

చల్లగా , పదిలంగా, సంతృప్తిగా....

నిన్ను గుర్తు చేసుకున్న ఊసుల్లో

"తల నిండా పూదండ దాల్చిన రాణీ" అని 

పాడుతూ నా వైపు ఆర్తిగా చుసిన నీ కన్నుల మెరుపులింకా

ఎదను చురుక్కుమనిపించేవి

ఎన్ని తిట్టినా ఎవరు తిట్టినా హాయిగా నవ్వేసే

పసిపాపలాంటి నీ నవ్వు నయిర్మల్యం 

తలచుకుంటే అయ్యో ఎంత బాధించానూ తనని 

అని నోచ్చుకునేది హృదయం

అలనాటి మన విశ్వవిద్యాలయ మిత్రమండలి 

అల్లరి కబుర్లు నే చెబుతుంటే విని 

ఫక్కుమనే నా పాప నవ్వులో 

నిన్ను చూసుకునేదాన్ని 

నిశ్శబ్దపు రెండు దశాబ్దాల తర్వాత

నన్ను చుసిన మరుక్షణం నీ కళ్ళలో

అదే తాజా తళుకు 

ఇప్పటికీ మదిలో....

హటాత్తుగా మొన్న ఉదయం....

మన ప్రసాద్ గాడు ఏడుస్తూ ....చెప్పిన 

నువ్వు మరి లేవన్న నిజాన్ని

నీ పాల నవ్వు ఇక కనబడదన్న వాస్తవాన్ని

ఆమోదించని హృది

కన్నీరు స్రవించడం కూడా మరచి

మ్రాన్పడిపోయింది..

ఎలా ఉన్నావని  మొన్న మొన్ననే గా 

నీ కన్నుల్లో  అనురాగంతో ఆత్మీయతను చిందిస్తూ పలకరించావు

నా చెయ్యి పట్టుకోవాలని ఉన్నా  

బలవంతాన అణుచుకుంటున్న  నీ మొహమాటం గమనించి

నేనే గా చేయి కలిపాను

కళ్ళతోనే కౌగిలించుకున్న నీ అనురాగ మాధుర్యం

ఇంకా .......ఎ మార్పూ లేని నీ చూపుల్లోంచి ...

ఇద్దరమూ బలవంతాన విడివడి...  

పెద్ద వాళ్ళ మయి  పోయాము అనుకుని నవ్వుకున్నాము 

ఇన్నేళ్ళకు కలిసామన్న ఆనందం 

ఇంకా మనసుని వెలిగిస్తూనే ఉంది 

ఇంతలోనే ....ఇదెందుకిలా..

మరి నిన్ను చూడలేనన్న 

వాస్తవం వెక్కిరిస్తోంది..

అలవి కాని నా ప్రేమ అసహాయంగా వెక్కి పడుతోంది 

నా కన్నీటి జడి నడుమ అదిగో..కనిపిస్తున్నావు నేస్తం!

అదిగో నీ చల్లని వెన్నెల నవ్వు

నిశ్సబ్దంగా వినిపిస్తోంది 

నువ్వు లేవన్నది నిజమేనేమో.....

నాకు మాత్రం

నేనున్నన్నాళ్ళూ

నా మది గదిలో ...

నువ్వూ, నీ పాటా...

నీ మాట నీ ప్రేమ భద్రంగా

అదిగో అల్లదిగో శ్రీహరి వాసమూ అని 

పాడే నీ పాటలా

ఇదిగో ఇల్లిదిగో మా మురళీ 

వెన్నెల దరహాసమని

నా ఊపిరి ఆగిపోయే దాకా

నీ జగత్ (అల పిలిచేవాడివి నువ్వొకడివే) అంతరంగంలో

మధుర స్మృతిగా....నేపధ్య సంగీతంలా....

మంద్ర స్వరంలో....

నిరంతరం సాగుతూ......

.............................ప్రేమతో...జగతి 11.25 am 9/5/08 friday

సుతిమెత్తని నెమలి పింఛమల్లె  మదిని గిలిగింతలు పెట్టిన నా ప్రియ నేస్తం "మురళి " ఈ జగతినే వీడి పోయాడని తెలిసిన రోజున కన్నీళ్ళతో........ఇలా పగిలి పొగిలి.....    

22 may మండే మొజాయిక్ కార్యక్రమంలో "తల నిండా పూదండ " దాశరధి గారి పాట బాట రామారావు గారి గళం లో విని మళ్ళీ గుండెలో ఘనీభవించిన దుఖ్ఖం .....పొంగి పొరలి ...మూగ పోయిన నా. ...మురళి కోసం....రాసుకున్నఈ చిన్ని జ్ఞాపకం.....ఇక్కడిలా ఉంచాను ....

"PINKY" ANOTHER POEM OF DR.GIRISH KUTE 

If ever you find……..!!!

I still can hear the silent foot steps

Of a timid girl of eleven walking down the corridor

From the principal’s office…to the gate

Treading like a small kitten…….

She had no courage to look into the class where her

Friends were in their lessons…

She felt guilty of not bidding them adieu

Who never knew that she is leaving for ever!

She was rolled into her shell of shyness and fear

If momma leaves her there what will happen to me?

This was her dilemma

She went back to her papa crushing all his hopes

He was all in distress when he saw her coming back leaving the school

With no idea of the future….

But…..years and her perseverance proved her academic excellence

The girl who always suffered the guilt that she had wronged her papa

That she could not continue even after the school father gave her support

What a timid girl?

But with great perseverance had grown

In all her brilliance and made dad proud

An unchangeable decision to obey always papa n momma

That put her into an acid test…throughout life…..

She studied what her papa wanted her to

And married to whom momma wanted her to do

And gave up all her career to satisfy every one who stepped into her life

She got right that none had time for her

Nor the concern …..dejected and desolate for years..

Then she comprehended that to her

Love was a mirage …

Having realized she became a stream of love herself

And now, at times …..you may find her in distress

But she seldom shares with any one….

For she always knew ……and she still feels

The behemoth power of love

Her veins and sinews run with

Love and are love alone

A word of love turns her exuberant

A sentence of friendliness melts her ….

She is always reminiscent of her past

And takes it that neither career nor riches

That makes man good

It’s the true love that unbound him from all shackles

She has no regrets of the past or present

And does not carry the load of future

And so her life may not amuse some

But many think her to be awesome!

Either praise or blame for her it means the same….

And so ….

Now there is an ever ending smile she carries as she used to

Her top girl badge in her school

And now I will tell you folks about her

With all the hurricanes and typhoons she had put up with

And the blooms and fragrances of affection a few times

Here stands before you that puny girlie turned

A four and a half decade old woman

And today too I hear the silence

Of her steps though not in timidity but  in great humility…

Walking back into the school with all her experiences bitter and better

Like the one who walked out decades ago in agony

Now too she is the same emotional, childlike who knew

Only to embrace all trifles with a smile!

The silent angst she always hid from the world

May be no one paid heed

None empathized …

But she a determined human being

After more than three decades stands before you

With no inhibitions and in humble submission

LOVE! Love! love …………these are the only two syllables that

Kept her alive and this is the word

That will save the world that

The mankind is always dreaming…

She never dreamt …she never fantasized

But she had an ardent faith in love

And she lives every moment with love and literature

This is the story of a girl in love

Who fell in love with love!

Her ultimate destiny

Dear friends!

On this day of love

If at all you find this love smitten creature around you

Have a sweet word with her

She, like a kid will snuggle to your heart

Give her a small pat and a gentle hug and assure her

That she is still a living being

And please shed a loving tear for her

When she is gone…

For if you don’t ……

Her loving soul will never rest in peace!!!!!

"LOVE " THE MOON THAT HAS NO WANE

.............love j  DEC25TH ON OUR SCHOOL REUNION OF KOTAK SALESIAN SCHOOL 

అక్షరాలు నాలుగు

కవిత్వమే !

రాద్దామని కూర్చున్నా

పద్యమా? వచనమా?

పద్యం రాద్దామంటే 

ఛందస్సులు చదవని దాన్ని 

సీసాలూ, కందాలూ,ముక్త పద గ్రస్తాలూ,

ముత్యాల సరాలూ ఏమి రాయగలను?

వచనమే రాద్దామనుకుంటే

భావావేశమే కానీ 

భాష పై పట్టులేని దాన్ని 

ఉత్ప్రేక్షలూ , ఉపమాలంకారాలూ 

ఊతంగా తెచ్చుకోలేనిదాన్ని 

అయినా సాహసించి 

మదిని ముప్పిరిగోనే 

మధుర భావనలను

గుడి గుచ్చి నీ మెడలో

వేద్దామనే ధృడ సంకల్పంతో 

అక్షరాలు అభ్యసించాను కదా

ఆపాటి రాయలేకపోతానా 

అని ఆర్తిగా రాయాలని కలం పట్టా

ప్రతిసారీ మది పలికిన 

కలం చిలికిన పదం ఒక్కటే---

అంతకు మించి నే రాయలేననుకుని 

ఆత్రంగా, ఆరాధనగా

నే రాసినది చదువుకున్నా

నిస్సందేహంగా అక్కడ ఉన్నవి

నాలుగే అక్షరాలూ 

అది నీ పేరు...

...................ప్రేమతో ....జగతి 

మీకు.... !!!

  మీకు....

మీరు అందరి ఉత్తరాలకి జవాబిస్తారని తెలుసు. గుండె రాసే ఉత్తరాలకి అక్కడి నుండి కూడా జవబిస్తారని  మొన్న వైశాఖ పౌర్ణమి నాడే అనుభూతించాను. ఎంత దయ నీకు నా యీచిన్ని మనసు పై . వారం రోజులనుండి మనసు కొట్టుకులాడుతోంది అయ్యో వైశాఖ పౌర్ణమి చలం పుట్టిన రోజు కదా ఏమీ చెయ్యలేక పోయానే ,కనీసం నీకోసం ఓ రెండు వాక్యాలైన రాయ లేకపోతిని ఎందుకో. మీకు తెలుసు గా మీ కిష్టం లేక పోయినా నాకు మాత్రం పుట్టినరోజులంటే  చాల ఇష్టం. కాని నా జీవితంలో మా డాడీ ఉననంత  వరకే   ఆ సరదా ఉండేది. తర్వాత పోయింది . నీ పుట్టినరోజుకి ఏమీ చెయ్యలేకపోతున్నానూ అని ఎన్ని  రాత్రిళ్ళు ఎంత గా ఏడ్చానో నీకు తెలుసు. అందుకే వైశాఖ పున్నమి పొద్దున్నే షౌ "స్నేహ కుటి"భీమిలి నుండి పిలుపు సాయంత్రం రమ్మని . చూసుకో నా మనసు ఇక. మీ మీద ప్రేమున్న వాళ్ళం  కొందరం చేరాము. అన్నట్లు చిక్కాల కృష్ణారావు గారు వచ్చారు పాపం దేహం సహా కరించక పోయినా అవస్థ పడి అయినా చెరగని చిరునవ్వుతో ....చెప్పడం మరిచాను మన చందర్ రావు వచ్చేసాడు ఎక్కడి నుండో మరి. మీ ఇద్దరూ మల్లె పూలు తను గీసిన మీ స్కెచ్ దాని మీద మీ సంతకం. భలే రాసారూ అచ్చం ఆ గెడ్డం అదీ చలం లాగే ఉన్నాడని" మీ స్కెచ్ మీద మీరే రాసిన కామెంట్ చదివి ఆనందించాము మీ సెన్స్ అఫ్ హుమర్కి. రామతీర్థ మీ "సుధ" నుండి కొంత సుధ ను తన మాటలతో మాకు పంచాడు. నేనూ మటాడాను....తరవాత   చెప్తాను లెండి. స్నేహ కుటి నిర్వాహకుడు రాజశేఖర్ , లక్ష్మి అందరం , అన్నట్టు చలసాని ప్రసాద్ కూడా వచ్చారు. అందరం మీ గురించి చెప్పుకుంటుంటే మీరు వింటున్నారని మాకు తెలుసు. భీమ్లీ సముద్రం ఒడ్డ్డున చలం సూఫీ సంచరిస్తుంటాడు అని రాసాడు మీ గూర్చి రామ్స్ ఓ కవిత లో . అప్పుడుదయించాడు పిడకల దాలి పై చిన్న సెగ లో బాగా దగ్గరగా కాచిన పాల పై తారక లా పున్నమి చంద్రుడు. మీరు ఇక అప్పుడు ఆ ఇసికల్లో ఆడుకుంటూ పాడుకుంటూ మీరు షౌ తిరుగాడుతూ ఉంటారు. మీకు ఇష్టమైన పనసకాయ పలావ్ భలే కుదిరిందీ . నూజివీడు రసాలు అబ్బా మీ పాటల్లా , షౌ సంగీతం లా , లీల గారి వీణ వాయిద్యంలా.... ఇంకేముందీ ...ముందుగా రజని గారికి మీరిచ్చిన ఇంటర్వ్యూ ఎప్పటిలాగే మీ గొంతు విన్నాము.  అందరం మీరు కూర్చునే కుర్చీ మా పక్కగా వేసుకుని మీ ఫోటో మిమ్మల్ని కూడా మాతోనే కూర్చో  బెట్టి సహా పంక్తిన భోజనం చేసాము....ఆ పండు వెన్నెల్లో....ఇంతకీ నేను చెప్పిందేమిటో నే చెప్పనే లేదు కదూ నాకు మీరు "అక్కడి" నుండి కూడా జవాబిచ్చారని హహ్హ్హా లేకపోతే నా వేదన మీకు  కాకపోతే వీల్లెవాళ్ళకి ఎలా తెలుస్తుంది అందుకే మీ జవాబు నాకు పిలుపుగా పంపించారు ....నేనూ మీ పుట్టినరోజు పనసకాయ పలావ్ వెన్నెలనూ మీతో కలసి భోన్చేసాను ఇంతకన్నా మీరు ఉత్తరాలకి జవాబిస్తారన డానికీ ఇప్పటికీ ఇస్తున్నారనడానికి ఏమి సాక్ష్యం కావాలి చెప్పండి.....ప్రేమతో....జగతి 

                                                                                                      may 17 mangala varam  vaisakha pournami.......        

ఆంద్ర భూమి లో నా కొత్త ఫీచర్ "కావ్య జగతి" ౩ వారం

A SUNDAY DECISION….

theres my pen too in these....!!!

Same 26 letters

And 44 sounds

And we teach the students

Phonetics

Same old stories

Same old lyrics

Same feels and frets

From the time

“of man’s first disobedience’…..

Instincts, emotions, thoughts

Inventions and discoveries

When everything is old and said

Umpteen times by numerous people

And penned down by many pens

What is left that I have to say?

Oh! A pertinent question

Poets may come and poets may go

Few of them remain in the traces of

Our memory….

And then me thought

Why not my words precious

For me and my pals true

They all love and clap for me too

They share my ecstasy and when I am blue

If my poesy stands on the sand dunes of time

The future may love them and adore

If not they may ignore

But my words are mine

May be the same old alphabet and feel

I have my own way of putting them

Hence I got to write

Whatever my mind feels right

Not for an applause

Either for an award

But because

I too have something to say

And it stands by my byline

May be in the future or not

But in the present a s long as I

Have you all to

Share it with my pals...!!!

Lots of love …….jagathi  8.45am Sunday 15^th May (felt like penning down after hither kusums comment about her new poem and my sri’s poem )

TO MY LOVE SURGEON..love j

THE SURGERY

Denying anesthesia with despotism
The critical surgery of candid analysis you
Performed on the
Malignancy of my possessive mind
Resurrected me to my elements
With your precise abscission of speech
The fatal growth of my ego
Was exterminated with
Efficient radiation of enlightening
The chemotherapy of words provided
To the abscess of my selfish heart
Reawakened me to my senses
All the traces of the carcinogenic
Feels and inhibitions of hatred
Are ruthlessly killed
Never to relapse
By the ample power
Of your antibiotic love
Spell bound remain me as 'i' no more
Surrendering to 'YOU'IN
Unbounded reverence
Thanking you in serene silence
Self promising, adequate
Post operative care
With a regular dosage of
Selfless love

jagaddhatri

Published 2010/12/04, Bookmark - Like

ప్రియాతి ప్రియమైన నీకు!

ప్రియాతి ప్రియమైన నా చిన నాటి  నేస్తం  ఉత్తరానికో ఉత్తరం...!!!

ప్రియాతి ప్రియమైన నీకు!

 మన చిన నాటి ముచ్చట్లు

ఇప్పటికీ మనసులో మెదులుతూనే ఉంటాయి

నీ  కోసం ఎదురు చూసిన క్షణాలు యుగాలై

నిన్ను చూడగానే ఉవ్వెత్తున ఎగిసిపడే

హృదయాన్ని ఆపలేక నిన్ను

దరి జేర్చుకుని నా ఎదపై నిలుపుకొని

నీవు తెచ్చిన కానుకలన్నీ 

ఆనందంగా ఆస్వాదిస్తూ

నిన్ను పదే పదే ముద్దు పెట్టుకున్న వైనాలు 

ఈనాటికీ గుండెలు ఝాల్లుమనిపించేలా

బాధలు బంధాలూ 

ఆశలూ ఆకాంక్షలూ 

అన్నీ నేవేరిగినవే

ఏవీ దాచలేదు నీనుండి

కానీ ఇప్పుడు 

నిన్ను మర్చిపోయానని

నీకు కోపం....

కాదులే బాధ నాకు తెలుసు

నీకు కోపం రాదు 

కానీ నువ్వు లేక కానరాక 

నేనెంత  దుఖిస్తున్ననో నీవెరుగుదువా?

ఎన్నెన్ని కోట్ల సార్లు ప్రయత్నిస్తానో

అయినా ఇప్పుడు నువ్వూ నేనూ

మన మాట ఊసు ఎవరికీ అక్కర్లేదు 

ఎవరికీ పట్టదు 

ఒకవేళ గుర్తుచేస్తే 

మనం వెర్రివాళ్ళమౌతాము 

అందుకే నిన్ను గుండెల్లో దాచుకుని

నా మనసులోని ఊసులన్నీ 

నీతో  పంచుకునీ

ఎన్నో ఊసులు, బాధలు , కన్నీళ్లు

కష్టాలూ, కమనీయాలూ

అన్నిటినీ మళ్ళీ 

ఎప్పటికప్పుడు 

సరి కొత్త జాజి పూల కింద

అంతరంగం పెట్టెలో 

అందంగా అమర్చుకుంటాను

అవి నాకే నాకు మాత్రమే చెందే 

మన స్మృతులు....

ఇట్లు....ప్రేమతో...నీ జగతి 2.30pm may 11th wednesday 2011

సహచర్య

                                                                                                          

                                                                            

                                            

ఆతని మేధో గగనంలో                                    

             

                                                                                        

              

సృజనావేశపు మెరుపు మెరిసినపుడు              

                 

అతని కన్నుల్లో ప్రజ్వలించే 

కాంతిని చూసి మైమరచి పోతాను 

తన ముని వేళ్ళ స్పర్శతో

నన్ను పునీతురాలిని చేసే

ఆ మధుర క్షణం కోసం 

నిలువెల్లా కనులై నిరీక్షిస్తాను

తన స్పర్శా మాత్రంతో నాలోనికి ప్రవహించే

ఉద్విగ్నతనూ, ఉత్తేజాన్నీ

అనుభూతిస్తూ......

అక్షయ భావ లహరి నౌతాను 

అనుభూతులను, ఆవేదనలను

అక్షరీకరించడానికి ఆలవాలమౌతూ

ఆనంద మథన మౌతాను

అభిప్రాయాన్నో, అభిమతాన్నో, అభిశంసనో 

సమాజానికి సందేశాన్నో

తాను వెలువరిస్తున్నపుడు                                       

పదాల వెల్లువనై పరవశించి పోతాను 

కాగితపు దేహాలను 

సిరా పుష్పాలతో అలంకరించి

అలసి సొలసి

నా అక్షర బ్రహ్మ నిదురిస్తే

మరో జీవన సాఫల్య క్షణం కోసం  

ఎదురు చూస్తూ ....

ఆతని గుండెల  ఫై 

సేద తీరుతాను 

సంత్రుప్తనై !!!

....................ప్రేమతో...జగతి ("చినుకు"జన్మ దిన  ప్రత్యేక సంచికలో ప్రచురితమైనది 2008 ఏప్రిల్ లో)

కలాన్ని నేను ఆ కవి చేతుల్లో ....

తొణికిన స్వప్నం

తొణికిన స్వప్నం .....

చిరకాలపు ఓ చిరు స్వప్నం

అగుపించి అలరించి

ఆశ పెట్టి 

సాకారం అయ్యే వేళ 

తడబడి తొణికి

ఒక స్మృతిగా  

ఘనీభవించింది 

తప్పు కలది కాదు

కలవరించే 

నా మనసుది 

అందుకే మౌనంగా

తలవాల్చి......నాలోకి నేనే ....

........................ప్రేమతో...జగతి 

శేష్ లేఖ (టాగోర్ ఆఖరి కవితలు నుండి)

జీవితం పవిత్రమైనది  నాకు తెలుసు

                                                 

కాని తన అసలు రూపం నేనెప్పుడూ గ్రహించలేక పోయాను

మార్మిక భూజలనుండి ఎగచిమ్ముతుందినేను కనలేని దారిలో                                

ప్రవహిస్తుంది

ప్రతి ఉషోదయంనుండీ

ఒక నూతన పవిత్రతతను సంతరించుకుంటుంది:

కొన్ని వేళ్ళ మైళ్ళ కావల

ఈ వెలుగుతో నేనీ బంగారు  గిన్నెను నింపుకుంటాను 

పగటికి రేయికీ గొంతునిచ్చిందీ జీవనం

అగోచారమైనదాన్ని అడవి పువ్వులతో పూజించి

నిశ్శబ్ద సాయం సంధ్యలో 

మట్టి దీపాలు వెలిగించింది.

నా హృదయమర్పించింది తనకి

నా జీవన తొలి ప్రేమని.

అన్ని సాధారణ మైన ప్రేమలూ

తన బంగారు దండం తాకి

ఈ నాడు మేల్కొని ఉన్నాయి

ఆమె కై నా ప్రేమ,

ఈ పూల కోసం,

ఇవన్నీ తనవే

తన స్పర్సతో.

జన్మించిన వేళ పుస్తకం ఖాళీ కాగితాలతోనే  కొనబడుతుంది

ఒక్కో రోజూ గడిచే కొద్దీ నెమ్మదిగా అక్షరాలు నింపుకుంటుంది,

తనకై తాను కూర్చుకున్న పూసల్లా ఒకటొకటిగా

రోజు ఆఖరికి చిత్రం ఆవిష్కృతమౌతుంది

చిత్రకారుడు తనని తాను గుర్తుపడతాడు

తన స్వంత సంతకం చూసి

పదాలన్నిటినీ పరికించి 

రూపాలపై జాలి రహితంగా 

ఓ నల్ల గీతతో కొట్టివేస్తాడు

ఏవో కొన్ని బంగారు పదాలు మాత్రమే ప్రత్యేకంగా మిగులుతాయి

అవి వేగు చుక్క పక్కన తళుక్కుమంటూ  వెలుగు తాయి.

రవీంద్రనాథ్ టాగోర్ ఆఖరి కవితలు "శేష లేఖ" నుండి ....శాంతినికేతన్లో ఏప్రిల్ 25..1941  లో రాయబడినది 

టాగోర్ 150  వ జయంతి మే 7 , 2011 

ఆ సందర్భంగా టాగోర్ కి  స్మృత్యంజలి ఘటిస్తూ ....ప్రేమతో...జగతి 

కసాయి వాడు , కత్తివి నువ్వు 

మీ ఇద్దరి మధ్యా పోటీ

సామ్రాజ్యవాదం పేరిట నువ్వు

ఉగ్రవాదం తరపున వాడు 

శాంతి యుద్ధం రూపున నువ్వు

మతోన్మాదం రూపున వాడు  

నరుకుతోంది 

మాత్రం ...

గొర్రెల మైన మమ్మల్నేకదా....

కత్తిని విసిరినా...

కసాయితనం చూపినా...

మళ్ళీ తలెత్తి నిలబడి చూపించగలిగే

ధైర్యం కూడా మాదే.....

ప్రేమతో.....జగతి 

?????????????????

ఎందుకో ఎన్నాళ్ళనుండో

ఉగ్గాబట్టుకున్న పిచ్చి కోరిక

మదిని తొలిచేస్తోంది

ఎంత సర్ది చెప్పిన వినను పో అంటోంది

ఏమి చేయను ఈ కోరిక ఇప్పటిది కాదు

నాలుగున్నర పదులు దాటినా ఈ దేహానికి

ఊహ తెల్సినప్పటినుండీ

మదిలో మెదులుతోన్నకోరిక మరీ

అబ్బా! అన్నాళ్ళ బట్టీ ఉంటే

ఇన్నాళ్ళూ ఏమి చేసావు 

అంది చుప్పనాతి మెదడు

అదేంటే అలా అంటావ్ బాధనిపిస్తుంది

బాధగానే అంది హృదయం

అయినా ఒక్కసారి కూడా 

ప్రయత్నించలేదా?

తెలివిగా ప్రశ్నించింది మెదడు

ఎందుకు చేయలేదూ

చేశా......

ఊ అయితే మరి ఏమయ్యింది చెప్పు

మనసు ఒక్కసారి తడబడి

మాటలో కి రాలేక

కళ్ళలోంచి కన్నీళ్ళై

కురిసింది 

అయ్యో ఏడవకు 

చెప్పు....అంది మెదడు

ఇంతకీ ఆ కోరికేంటీ?

నేను ఒప్ప్పుకునేదేనా?

అబ్బా నా మనసు మీద దీని పెత్తనమొకటి

అక్కసుగా అనుకున్నా

ఏమీ లేదులే ఇక ఇప్పుడెవరికీ

అక్కరలేనిది...నే చేస్తే మాత్రం ఎంత

చేయ్యపోతే మాత్రం ఎవ్వరూ నష్టపోరులే

ఉదాసీనంగా వచ్చింది మాట గుండె లోతుల్లోంచి

ఇంతకీ కోరికేంటో?

అనుమానాస్పదంగా అడిగింది మెదడు

ఏముందిలే చిన్ని కోరిక అంతే

నాకు ప్రేమ లేఖ రాయాలనుంది

చెప్పేసాక సిగ్గుపడ్డాను

అబ్బా ఇంకా ఈ మనసొకటి మిగిలింది కదూ

పకాలున నవ్వింది మెదడు సోదరి

నీవు ప్రేమలేఖా? ఎవరికీ రాస్తావ్?

ఏమీ రాయకూడదా

ఉక్రోషంగా ఎగబీల్చాను

అహా  అది కాదూ 

ఎవరికని...?

ఇంతవరకూ ఎప్పుడూ రాయలేదా

ఎందుకు లేదూ

చాల సార్లు రాసా

మరి?

ఇంకేమన్నట్లు చూసింది

కాని ఎవరికివ్వాలో వారికివ్వలేదు 

నేను నమ్మను....తర్కంగా అంది

ఒప్పుకోక తప్పలేదు 

నిజమే ఇచ్చాను

ఊ మరేంటి అయితే?

కానీ...మరే....

తను.....

చదవలేదా?

ఆహా....చదివాడు

మరి?

నవ్వేసి పక్కన పడేసాడా?

ఎంత నమ్మకం నా మీద నీకు

మళ్ళీ మనసు ఆక్రోశించింది

పోనీ ఏమైందో చెప్పు?

చదివీ......

నీ ప్రేమలేఖ కన్నా

ఆ చాకలి పద్దు నయం అన్నాడా(అనుకున్నట్టుంది  మెదడు)

కాదు...

నీ ప్రేమలేఖకన్నా నువ్వే బాగున్నావు

ఇంకెప్పుడూ ప్రేమలేఖ రాయకూ

అంటూనే వెక్కి  వెక్కి పడింది మనసు

ఊరుకోలే....అయ్యో పాపం...

అంటూనే...(ఎంత గొప్పగా రాసిందో  మరి)

అని తనలో తను నవ్వుకోవడం 

చూసాను.....కన్నీటితో తడిసిన 

పయ్యెద పై ఉప్పు మరకలై

మిగిలిపోయింది 

నా కోరిక.....ఇక తీరేది కాదు....ఈ జన్మకి..

ప్రేమతో.....జగతి 9.05 pm tuesday 3rd may 2011