నా అస్తిత్వం

అందంగా కవితనల్లలేనేమో                           

కానీ స్వచ్ఛంగా ప్రేమించగలను

అద్వితీయ సౌందర్యం కాదు కదా

చూడచక్కని దాన్నీ కాను

ఏ కవి మధుర కావ్యానికీ 

ప్రేరణ కాను

ఏ చిత్రకారుని

వలపు కుంచెకీ

చిత్రాన్ని కాలేదు

కుల మతాలూ లేని దాన్ని

వర్గ బేధాలు తెలియవు

వర్ణ వివక్ష ఎరుగనే ఎరుగను

ఏ క్షణాన ఫలవంతమై

జీవినైనానో

ఈ అనంత కోటి రాశిలో

ఓ భాగ మైనానో

ఏనాడు జ్ఞాన కుసుమం 

వికసించి  విరాజిల్లిందో

నాటి నుండి నాకు తెలిసినదొక్కటే

ప్రేమించడం ప్రేమ పంచడం

ద్వేషం నా దరిదాపుల్లో ఉండదు

కార్పణ్యం ముఖం కుడా చూడలేదేన్నడూ

గొప్పదాన్ని కాదు

అందరి లెక్కల్లో

ఆస్తులూ అంతస్తులో

లేవుగా మరీ

పేదదాన్ని అంటే ఒప్పుకోను

ససేమిరా అంటాను

నా వద్ద ఉన్నది 

కోటానుకోట్ల మమత సిరి

ఎంత పంచినా తరగని

ఎంత పంచితే అంత గా

విలసిల్లే ప్రేమ ఖని

ప్రేమ నా ఆయుధం

ప్రేమ నా ఆయుష్షు 

ఊహ తెలిసిన 

నాటినుండీ

ఊపిరి ఆగి  పోయేదాకా

నే చేస్తున్నదొక్కటే          

ప్రేమించడం

ప్రేమ నా చిరునామా కాదు

నేనే ప్రేమ అస్తిత్వాన్ని 

తుది శ్వాస వరకు

ప్రేమనే శ్వాసిస్తా

ప్రేమనై ప్రేమిస్తా

నిరంతర తపస్వినినై..!!!

.......................ప్రేమతో.....జగతి ....... 6.05 pm 30th july 2011 saturday

     

అర్ధం కాని రంగులను అందమైన  చిత్రాలుగా మలిచే అర్ద్రమైన ఓ చిత్రకారునికి...ప్రేమతో...జగతి 

రంగులని తన భావాల కుంచెతో అపురూపాలుగా చిత్రించే చిత్రకారుడు "అక్బర్" కి ...ప్రేమతో....జగతి  

ఇవీ........

 అన్ని కన్నీళ్లు ఉప్పనే.....అన్ని కన్నీళ్ళూ ఉప్పెనే ....ప్రేమతో ...జగతి 

ఇవీ........

నయనాల నిత్య సంతానాలు

ఆనందంలో అక్షింతల ఆశీర్వాదాలు

బాధలలో చిట్లిన హృది బీటల చెమ్మలు   

దుఃఖంలో మౌనంగా పారే సెల ఏళ్ళు

తలపులు  తల్లడిల్లిన క్షణాన 

ఓడి చేర్చుకునే కనుల తల్లి కౌగిలిలో 

మదికి తోడుగా ప్రవహించే 

నిరంతర అపూర్వ చెలులు

ప్రాణం పోసుకున్న క్షణాన మొదలై

జీవితాంతం ఏకైక నేస్తంగా నిలిచి

ఉసురు వదిలిన వేళ

మన వాళ్లనుకునే

కొద్దిమంది మంది కళ్ళలోనైనా

చిప్పిల్లే ప్రేమాస్పద 

స్మృతుల చినుకులు 

కాల గర్భంలో మనిషి కలిసిపోయినా

తన వారి కళ్ళలో తానో  జ్ఞాపకంగా  మెదిలే

ఈ అశ్రువుల ముత్యాలు   

ప్రేమకు మానవత్వానికి

సార్వ కాలిక ప్రతీకలు..

మానవునికి  సృష్టి 

ఒసగిన అపురూప అమూల్య 

కానుకలు ....కన్నీళ్లు...!!!

...............................................ప్రేమతో....జగతి 4.55pm tuesday 19th july 2011

                   

ప్రేమ దుర్గం

నిజం నన్ను నిలువునా దహించి వేస్తుందని

అబద్ధపు తెరలతో అడ్డుకుంటావు  

సత్యపు పెనుగాలి నా ఆశల చిన్ని రెక్కలను విరిచేస్తుందని

నా పంచ ప్రాణాలూ ఎగిరి పోతాయని

అసత్యపు కవచాలను నా చుట్టూ అల్లా జూస్తావు 

వాస్తవానికీ, వాస్తవం ఒకనాటికి తెలియక మానదు

తెలిసాక నేనేమౌతానో ఏమో కానీ

నన్ను కాపాడుకోవాలనే నీ యక్ష ప్రయత్నం

నీ పై మరింత ఆరాధన పెంచుతుంది

యధార్ధానికీ నాకూ మధ్య నువ్వు గోడ కట్టినా......

అది నా ప్రేమ రక్షణ దుర్గమని 

తెలుసు నాకు....!!!

..................................ప్రేమతో...జగతి 7.10pm 18.09.09

              

గర్భ శోకం

అందరూ నా పేగు బంధాలే 

నా ఇరు రొమ్ముల పాలు తగి పెరిగిన వారే

ఏ మాయలు, ఏమాటలు, ఏ వేటులు

వేరు చేసాయో.... 

కుడి ఎడమలై విడిపోయి 

శోక తప్తగా నన్ను మిగిల్చారు 

ఆదర్శాల అగ్నిపుష్పమాలలు ధరించి 

ఆవేశంతో ఆయుధం పట్టిన వారు కొందరు 

అడవుల అగాంతరాల పాలౌతూ 

అనుక్షణం అసిధారా వ్రతంలో 

అందుకోలేని ఆశయాల శోధకులై 

గుర్తింపులేక  గుర్తులే మిగలక

గుళ్ల వర్షంలో గుప్తమై పోతారు 

వారికి పతకాలుండవు 

పతనాలు తప్ప

ఆదరణలుండవు ఆప్తుల ఆక్రోశం తప్ప ....

ప్రాణాలకు తెగించి 

తమవారిని త్యజించి 

రక్షణే కర్తవ్యంగా 

విధి నిర్వహణలో 

తమని తాము అర్పించుకుంటారు కొందరు 

సమరంలో స్వైర విహారులు

సహజ జీవన మాధుర్యానికి నోచుకోని వారు 

అకాల వైషమ్య దురాక్రమణకి 

అధాటుగా బలి పశువులౌతారు

జల సమాధులలో ఆశువులు బాసి 

కర్మవీరులౌతారు 

పరమ వీర చక్రాలుగా 

వీర పతాకలుగా

ఆత్మీయులకు మిగులుతారు 

బాటలు వేరైనా 

అందరూ సమ సమాజ స్వాప్నికులే....

అసహాయ విధ్వంసాల ఆదర్శం ఒకరిది

నిస్సహాయ కర్తవ్య పాలన ఇంకొకరిది                           

అహరహమూ సాగే పోరు బాటయే

ఇరువర్గాలదీ......

ప్రాంతమేదైనా , పేరు ఏదైనా, కారణమేదైనా 

రాలేది మాత్రం నా బిడ్డల ప్రాణాలే

నా పేగు ముడిని తెంచుకున్న 

కడుపుతీపి తుంచుతున్న

పల్లేరు బాటల పయన మిరువురిదీ

ప్రాణాల హవిస్సులనర్పిస్తూ 

ఆప్తుల అనుబంధాలకందని దూరాలకు చేరి 

జ్ఞాపకాలుగా, జ్ఞాపికలుగా మిగిలిపోయే 

అనునిత్యం హననమై సాగే 

ఈ విషాద విధ్వంసక పయనం

ఆగే దెన్నడు?

నా నిరంతర    గర్భ శోకానికి 

ముగింపు పలికే దెన్నడు????? 

.............................................................ప్రేమతో ....జగతి 

5.35pm wednesday 02-07-2008.....లో రాసినది 

 

ఇష్టం-కష్టం

Add caption

ఇష్టం-కష్టం

వేకువ వెలుతురులో 

రాలిన పున్నాగ పూలని నా కరకు పాదాలతో

మట్టకుండా హడావిడిగా వెళ్ళడం

ఎంత కష్టమైన పనో నీకేం తెలుసు

పరుగు పరుగున కోవెల చేరేసరికి

విసిగి వేసారిన ప్రేమ పావురం

ఎగిరిపోతోంటే నిస్సహాయంగా 

ఆకాశంలోకి చూస్తాను

తాను తిరిగి  చూసి వస్తుందేమోనని 

కలువ పూల కోసం కొలను 

ఒడ్డున కూర్చున్నా ఎందుకో

అవి చందమామ సొత్తే కాని నావి కావు అనిపిస్తుంది 

ఉదయ హృదయంలో గూడు కట్టుకోవాలని 

పూల బాసలు విని తీరాలని 

పికముల కువ కువలు వింటూ వాటిని తిరిగి పలకరించాలని

ఎన్నెన్ని ఆశలో మదినిండా......

ఉరుకుల పరుగుల జీవితమే....

ఏమి చేయగలను 

నేను ప్రకృతిని ఆరాధిస్తూ కూర్చుంటే

నా భర్త పిల్లలూ ఏమౌతారు ?

హార్దిక సంబంధాలు ఎమౌతాయి

ఆర్ధిక సంపాదన లేకుంటే

కష్టం వచ్చినా....

గుడికి  రాలేని కష్టం నాది

దైవారాధనలో గడపటానికి 

గుడికే రావాలని లేదు...

ఇష్టంతో జీవించటం...

ఎంత కష్టమో 

నీకు మాత్రం తెలియదా?

నీవు మాత్రం ఈ బాధ పడటం లేదా?

గుండె మీద చెయ్యేసుకుని చెప్పు?

మాటలు చెప్పడం తేలికే 

అయినా నిన్ను నిందించను 

నా మీద ప్రేమతోనేగా నీ ఈ హెచ్చరింపు 

ప్రతి ఉదయానా 

వసంత రాగాలాపనకన్న 

అమ్మా అన్న నా పిల్లల 

హృదయ వసంత రాగాలు

నన్ను మనిషిని చేస్తాయి...

ఎక్కడో  ఎప్పుడో ఓ క్షణం

ప్రకృతినీ ప్రేమించలేక పోతానా? 

అది నా ప్రకృతికే విరుద్ధం....

అది నీకంటే ప్రకృతికి తెలుసు

తానూ తల్లేగా......ప్రేమతో జగతి

to thappita sreenivas fb friend...who wrote a poem asking the modern woman not to miss the nature's beauty , these lines are an answer to his poem

శీను కోసం .....ప్రేమతో ....జగతి 

1-05 pm thursday 9-6-2011 

నన్ను క్షమించకు !!!

...................................................

నిన్ను నే   పెట్టిన కష్టాలకి

నాకు నేనే సిగ్గిలుతున్నా ఈ క్షణం

ఎన్ని సార్లు ఎన్ని మార్లు నిన్ను

బాధించానో

ఎంత దుఖాన్ని నీకు కలిగించానో

ఊహ తెలిసిన నాటి నుండి

నిన్ను బాధిస్తూనే ఉన్నాను

ఎన్ని నొప్పులు ఎన్నికోతలు

ఎంతలా భరించావు నా కోసం

నే తీసుకున్న ఏ నిర్ణయానికైనా  తల ఒగ్గి

ఒదిగి ఒక్క మాటైనా ఎదురు చెప్పక

పంటి బిగువున అదిరిపడే బాధని అణచిపెట్టుకున్నావు

నువ్వు బాధతో మెలికలు తిరిగి పోతున్నా

నిర్దాక్షిణ్యంగా నిన్ను ఉపయోగించుకున్న

నా నిర్దయకి ఏమి శిక్ష వేస్తావో వెయ్యి

కానీ ఇప్పటికీ నీ నమ్రత చూస్తేనే 

నా కళ్ళలో చెమరింపు

నిన్ను వ్యధా భరితను చేస్తున్నాననే

నా మదిలోని చిత్రవధ

నిజానికి "నువ్వు" లేకుండా 

"నేను" అనేది ఉందా 

అయినా నా మేధో నిర్ణయాలకు

నా ఉద్విగ్నతలకు 

నా విషాదాలకూ

నిన్ను బానిసను చేసే  హక్కెవరిచ్చారు?

మనసు గాయాలే గోప్పవనుకున్నా  గానీ

నువ్వు భరిస్తోన్న

నన్ను క్షమించకు...!!!!

వ్యధను పట్టించుకోలేదు నేను  

ఈరోజు అలసి సొలసి

వాలిపోతున్న నిన్ను 

ఎలా రక్షించుకోను?

చేయిదాటి పోయిన ఆ ఆ సమయాన్ని మరల ఎలా రప్పించను ?

అన్నీ ప్రశ్నలే 

నిన్ను వేధించి బాధించిన 

నన్ను ఇంకా ప్రేమిస్తూ

ఎందుకిలా నాతోనే ఉంటావో

పిచ్చి  ప్రేమ నీది

ఒక్క మాట మాత్రం చెప్తా విను

నిన్ను నేనెన్ని బాధలు పెట్టినా

కిమ్మనకుండా భరించినందుకు 

నేను వెళ్ళాక నిన్ను మాత్రం

సకల లాంఛనాలతో 

సాగనంపమని నా మరణ

వాంగ్మూలం రాస్తాను

అంతకు మించి 

నిన్ను ఎలా గౌరవించాలో 

తెలియని ఆశక్తురాలిని

నా నిస్సహాయతను 

మన్నించకు

నన్ను మాత్రం ఈ జన్మలో

క్షమించకు ....క్షమించకు ........

...నా దేహానికి ................................ప్రేమతో ....జగతి 

             8.15am july 6th 2011 wednesday