Add caption |
వేకువ వెలుతురులో
రాలిన పున్నాగ పూలని నా కరకు పాదాలతో
మట్టకుండా హడావిడిగా వెళ్ళడం
ఎంత కష్టమైన పనో నీకేం తెలుసు
పరుగు పరుగున కోవెల చేరేసరికి
విసిగి వేసారిన ప్రేమ పావురం
ఎగిరిపోతోంటే నిస్సహాయంగా
ఆకాశంలోకి చూస్తాను
తాను తిరిగి చూసి వస్తుందేమోనని
కలువ పూల కోసం కొలను
ఒడ్డున కూర్చున్నా ఎందుకో
అవి చందమామ సొత్తే కాని నావి కావు అనిపిస్తుంది
ఉదయ హృదయంలో గూడు కట్టుకోవాలని
పూల బాసలు విని తీరాలని
పికముల కువ కువలు వింటూ వాటిని తిరిగి పలకరించాలని
ఎన్నెన్ని ఆశలో మదినిండా......
ఉరుకుల పరుగుల జీవితమే....
ఏమి చేయగలను
నేను ప్రకృతిని ఆరాధిస్తూ కూర్చుంటే
నా భర్త పిల్లలూ ఏమౌతారు ?
హార్దిక సంబంధాలు ఎమౌతాయి
ఆర్ధిక సంపాదన లేకుంటే
కష్టం వచ్చినా....
గుడికి రాలేని కష్టం నాది
దైవారాధనలో గడపటానికి
గుడికే రావాలని లేదు...
ఇష్టంతో జీవించటం...
ఎంత కష్టమో
నీకు మాత్రం తెలియదా?
నీవు మాత్రం ఈ బాధ పడటం లేదా?
గుండె మీద చెయ్యేసుకుని చెప్పు?
మాటలు చెప్పడం తేలికే
అయినా నిన్ను నిందించను
నా మీద ప్రేమతోనేగా నీ ఈ హెచ్చరింపు
ప్రతి ఉదయానా
వసంత రాగాలాపనకన్న
హృదయ వసంత రాగాలు
నన్ను మనిషిని చేస్తాయి...
ఎక్కడో ఎప్పుడో ఓ క్షణం
ప్రకృతినీ ప్రేమించలేక పోతానా?
అది నా ప్రకృతికే విరుద్ధం....
అది నీకంటే ప్రకృతికి తెలుసు
తానూ తల్లేగా......ప్రేమతో జగతి
to thappita sreenivas fb friend...who wrote a poem asking the modern woman not to miss the nature's beauty , these lines are an answer to his poem
శీను కోసం .....ప్రేమతో ....జగతి
1-05 pm thursday 9-6-2011
ప్రతి ఉదయానా
ReplyDeleteవసంత రాగాలాపనకన్న
అమ్మా అన్న నా పిల్లల
హృదయ వసంత రాగాలు
నన్ను మనిషిని చేస్తాయి...
nice to read nice words
Very Nice Amma... చక్కగా చెప్పారు...
ReplyDelete