ఉలికి పడి ఈ లోకం లోకి వచ్చినట్టు ఆమె చెయ్యి అలాగే గట్టిగ పట్టుక్నున్నాడు. " ఏయ్ పిల్లా! ఏంటీ అల్లరి? " అంటూ.
" అబ్బా చెయ్యి వదులు గాజులు చిట్లి పోతాయి ..." గోముగా విడి పించుకో బోయింది అతను వదలలేదు . " ఏం ఎప్పుడూ చిట్లలేదా గాజులు ?" కొంటెగా అడిగాడు అమెను లాగి తన పక్కన కూర్చో బెడుతూ.
" చాల్లే.. పెద్ద గొప్ప ..." అంటూ నవ్వేసింది కూర్చుంటూ. అతని భుజం మీద తల ఆన్చింది. గాలికి ఎగురుతున్న ఆమె ముంగురులు సవరించాడతను.
" ఇన్నాళ్లకా దయ కలిగింది నాపై న ?"
" ఏమి చెయ్యనురా ఏదో ఒక పని రావాలని నాకు మాత్రం లేదా ...ఈ నీలి సంద్రం కోసం. నీకోసం ..."
" అబ్బ చా నాకోసమేనని నేనేమీ భ్రమ పడనులే.. నేను కాకున్నా ఈ నీలి సంద్రం నిన్ను ఇక్కడికి లాక్కోస్తుందని తెలుసు , ఒకటే బాధ అప్పుడు నేను ఉంటానో లేదో అని హహహ .."
" ఏం అంత వేగం ఎమన్నా ప్లాన్ చేసుకున్నవా ఏంటీ ? వెళ్లి పోదామనే ... " ఆమె వైపు తిరిగి నవ్వేడు
" ఏం చెయ్యను మరి నీకోసం చూసి చూసి విసిగి ... సరేలే ఎప్పుడు మన గొడవ ఉండేదే కానీ , ఎన్నాళ్ళు ఉంటావ్ ?
" ఇదెక్కడి గోల రాక పోతే రాలేదంటావ్ వచ్చీ రాంగానే ఎప్పుడు వెళ్లి పోతావ్ అని అడుగుతున్నావ్ మీ ఊరి మర్యాదా ఇది ? "
" అది కాదులే అబ్బాయ్ మెంటల్ గా ప్రిపేర్ అవుదామని , లేకుంటే సడన్ గ బిచాణ ఎత్తేసి బై అంటావ్ గా మరి అందుకు ..."
" ఉంటాలే నీ తనివి తీరే దాక ..."
" ఆ గొప్పే నీకేమీ లేనట్టు ..."
" నాకేముంది అమ్మాయ్ నిను చూడాలని పిస్తుంది నీతో గడపలానిపిస్తుంది అంతే ... అలా చాలా మంది తో అనిపిస్తుంది మరి అదేంటో .."
" పోనీలే ఆ చాలా మందిలో నేను ఒకతెనైనందుకు ధన్యవాదాలు "
" ఏంటీ అసూయా , కోపమా ? "
" అవేప్పుడన్నా నాలో చూసావా ..అదేమీ లేదు ...లే ..ఎన్నాళ్లైందో నిన్ను చూసి ... " మరింత బలంగా అతని చేతిని పట్టుకుంది.
ఎక్కడో ఏదో ప్రకంపన అతనిలో .. స్త్రీ స్పర్శ కొత్తేమీ కాదు , అందునా ధీరూ కొత్తది కాదు అయినా ఎక్కడో అంతరాంతరాల్లో ఓ ప్రత్యేకమైన పులకింత..
" ఏంటీ నవ్వుతున్నావ్ , అవునూ తిన్నగా ఇంటికి రాక ఇక్కడ సముద్రం దగ్గర కూర్చుని కాల్ చేస్తావేంటి అబ్బాయ్ ?"
" ఏమో రా ట్రైన్ దిగంగానే సముద్రమే గుర్తొచ్చింది ఇక్కడికి రాగానే ఈ నీలిమను చూడగానే నీ కన్నులు గుర్తొచ్చి కాల్ చేశా "
" అబ్బో నిజమే నమ్మాల్సిందే తమరేమి చెప్పినా ..."
" మనం కలిసి ఏడాది అయింది తెలుసా ?'
" అబ్బా అట్టాంటివి అన్నీ గుర్తు పెట్టు కోకూడదు రా .. ఇప్పుడు ఈ క్షణం లో కలిసి ఉన్నామా లేదా అదే ముఖ్యం ..."
" ఓహ్ అలాగే తాత్వికా మీరేమి సెలవిచ్చినా ఒప్పేసు కుంటాము "
" అబ్బ ఎంత మంచిదానివీ.."
" చాల్లే నీ పొగడ్తలు కానీ , చెప్పు విశేషాలేంటి ? "
" నాకేమి ఉంటాయ్ బాబూ , ఉంటే గింటే మీకే ఉండాలి ..."
" నాకేమున్టాయ్ ఒంటరి గాడిని దేశ దిమ్మరిని ... అన్నట్టు నిజంగా ఒక విశేష౦ ఉంది రా .."
ఆసక్తిగా తాని కళ్ళలోకి చూసింది
" పాండిచెర్రి వెళ్లేము ఆ మధ్య , చిత్రమైన అనుభూతి .....నువ్వు వెళ్ళావా ఎప్పుడన్నా .. అక్కడా సముద్రమెంత బాగానే ఉంది ...కానీ ఇక్కడ ఈ విశాఖ సంద్రం మాత్రం ఏవో కధలు చెప్తుంది రా అందుకే ఇక్కడి కే పదే పదే రావలనిపిస్తుంది "
" నేనూ వెళ్ళా రెండు సార్లు , ఆరోబిందో కవితల గూర్చి ఒక ఏదో రీసెర్చ్ వెలగ బెట్టాన్లే అప్పుడు ... "
" ఏమైంది పూర్తయిందా ...మరి సబ్మిట్ చేసేసావా ?"
" ఆ రీసెర్చ్ అయింది కానీ థీసిస్ రాయలేదు "
" అదేంటి రాసి పడేస్తే పోద్ది గా ..."
" ఏమో రాయలనిపించలేదు అంతే .."
" కొన్ని అర్ధం చేసుకుని మనసులోనే నిక్షిప్తంగా ఉంచాలనిపిస్తుంది రాసి వాటిని పాడు చెయ్యాలని అనిపించదు బాలూ"
" ఇది నేనూ ఒప్పుకుంటాను నిజమే ..కానీ మరి మనసులో ఉన్నదానికి డాక్టరేట్ ఇవ్వరేమో ..."
" పొతే పాయిందిలే వెధవ డిగ్రీ ఇప్పుడది కావాలని కోరుకున్న వారే వెళ్లి పోయారు .. ఇక ఎందుకు ఆ కాగితం ముక్క "
" మ్మ్ .... మీ డాడీ గురించేగా ... ఓకే ..అప్పరం .."
" అంటే ?"
" ఇంకా ఏంటి సంగతులు అని ?"
" బాగుంది ఇంటర్వ్యూలు చేసి చేసి అలవాటై నట్టుంది ఆయగారికి అందరినీ అలాగే అడుగుతారా ...ఏయ్ బాలూ చూడు కెరటాలెంత ఉవ్వెత్తున లేస్తున్నాయో .... అమావాస్య కదా ...అందుకు "
" మరే నీ మనసులానే హహ "
" అబ్బో రోమాన్స్ తాత్వికులకి కూడా "
" భోగి కాని వాడు యోగి ఎట్టా అవుతాడమ్మాయ్, అయినా నేను నిత్య భోగయోగిని హహహ "
..............
నిశ్సబ్దం ఇద్దరి మధ్యా ...పెనవేసుకున్న ఇద్దరి చేతులు ... మౌనంగా మాటాడుకుంటున్న మనసులు .. అలా ఎంత సేపు గడిచిందో తెలీదు
" ధీరూ..." గుసగుసలా అతని పిలుపు
" మ్మ్..." ఏమన్నట్టు చూసింది అతన్నివైపు .
" అరొబిందో లో ఒక వింతైన విషయం ఉంది కదా ... ఒక్కసారిగా అంత విప్లవ వీరుడు యోగి గా ఎలా మరి పోయాడు ? ఏమో నాకు నమ్మకం కుదరలేదు ?"
" అవును , ఒక సారి ఒక విమర్శకుడు మన తెలుగు సాహిత్యం లో చాలా పేరున్న వారే ఆయన నన్నూ అడిగారీ ప్రశ్న ... నీకు ఏమనిపించిందీ అని ?
నిజానికి ఎక్కడో ఏదో లింక్ మిస్ అయినట్టు అనిపిస్తుంది బాలూ ... అతని జీవితం , కవిత్వం, ముఖ్యంగా అతని సావిత్రి కి ముందు రాసిన ఈ చిన్ని కవితలు ఎన్నో అతని వ్యక్తిత్వాన్ని చూపిస్తాయి"
" కానీ ఎవరిలోనైనా ఇంత వేగం మార్పు వస్తుందా ? అదీ ఏదో దైవ సాక్షాత్కారం జరిగింది అక్కడ జైలు లో అంటాడు ..."
" వస్తుంది .. దానికి కరణం దైవ సాక్షాత్కరమని ఎందుకు అనుకోవాలి ఒక్కసారిగా జ్ఞానోదయం అయిందని కూడా అనుకోవచ్చు కదా.. అది దైవమని అతను అనుకోవచ్చు .. కానీ మరి బుద్ధుడికి అంతే గా, జ్ఞానం దైవం కన్న మిన్న కదా.... నాకలాగే అర్ధమైంది మరి "
" అప్పరం ... అదే ఆ తర్వాత .."
" ఏముందీ ఇలా ఎందరిలోనో ఒక్కసారిగా తాము చేస్తున్న పని సరి అయినది కాదనో , నమ్ముకున్న సిద్ధాంతం సారీ కాదనో జ్ఞానం హటాత్తుగా కలుగుతుంది మారుతారు అందులో ఆశ్చర్యం ఏముంది సర్ "
మౌనంగా తల పంకించాడు ...
..............................
" ఈ విశాఖ సంద్రం చూసి మురిసి పోయాడు గానీ ఇక్కడ పాపం ఉండలేక పోయాడు కదూ చలం "
" అవును .. నీకు లానే విశాఖ భీమిలి సముద్రం పిచ్చి చలానికి కూడా హహహ"
" అమ్మాయిల పిచ్చి కూడా ... నాలానే ..హహహా "
పకపకా నవ్వింది ...
" షౌ మాత్రం ఎంచక్కా ఇక్కడే హాయిగా బతికి ... చివరికి ఇక్కడే మట్టిలో కలిసి పోయింది సుమా ... "
" అందరికీ అన్ని అదృష్టాలు ఉండవు కదా మరి ... నాకూ ఉంది అలా వెళ్లి సంద్రం లోకి నడచి వెళ్లి పోవాలని ... "
" నే వెళ్ళనివ్వనుగా ...."
" ఎందుకనబ్బా ..."
" నామీదకి హత్యా నేరం వస్తుంది అని మరేమీ కాదులే .." నవ్వింది
" నీకు చెప్పే వెళ్ళాలా ఏమిటి . నాకు నచ్చినప్పుడు వెళ్లి పోతే ..."
నిశ్శబ్దం ..... అలల హోరు మాత్రమే వినిపిస్తోంది ...అతని వొడి లో ఒదిగి పోయింది మౌనంగా
ఎగురుతున్న ఆమె ముంగురులు నిమురుతూ అతనూ మౌన ధ్యానం లో ...
..........................
" మళ్ళీ ఎన్నాళ్ళకు ?" దిగులు స్వరం లో ఆమె
" వస్తాగా ... " అనునయం అతని గొంతులో
" జీవితం లో అన్ని ప్లేన్స్ లోనూ రిలేట్ కాగలిగే వ్యక్తులు చాలా అరుదుగా ఉంటారు బాలూ.."
" మ్మ్ ... నిజమే ...కానీ ప్రేమ అని మాత్రం అనకు దయ చేసి దీన్ని ...నే వచ్చిందీ నీకోసం నా సంద్రానివి నువ్వు ...తెలిసిందా "
" హహహ అన్నా నువ్వు ఒప్పుకోవుగా నేనెందుకు అంటాను ... అరబిందునికి దైవ దర్శనమా జ్ఞానోదయమా అన్నట్టు , మన అనుబంధం ప్రేమా. కాదా అన్నది ఒక ట్రిల్లియన్ డాలర్ ప్రశ్న .. అలాగే చలం ఈశ్వరుడు కూడా ... ఇవన్నీ మూగవాడు తేనె రుచి చూసినట్టే బాలూ... ఇతరులకి చెప్పలేము అనుభూతించాల్సిందే ..."
" నాకలాంటి సందేహాలూ భ్రమలూ లేనే లేవు అమ్మాయ్, ప్రేమ అనేది లేదసలు ... అన్నదే నా నమ్మకం ..."
" అసలున్నదే ప్రేమ అన్నది నా నమ్మకం . నా ప్రేమ నీ ప్రేమ రాహిత్యం రెండూ నిజమే మరి .. ..చలో ఒకరి నమ్మకాన్ని మరొకరు గౌరవించేసుకుని... ఇక మాటలాపి ఈ కాస్త సమయాన్నీ..."
" ఊ ఈ కాస్త సమయాన్నీ ..." నవ్వుతూ రెట్టించాడు
" ఆ ఈ కాస్త సమయాన్నీ వృధా చేసుకోవద్దూ అని మొద్దబ్బాయ్ ...నాకేమి భయమా చెప్పడానికి "
ప్రేమ , కవిత్వం ,మోక్షం , జీవితం వీటిని నిర్వచించి ఇక ఇదే చివరిది అన్నా వాడు లేదు కదా ..ఎవరి అనుభవం వారికి నిజం .. అంత వరకూ ఇలా అనూచానంగా ఈఅనంత ప్రణయ యాత్ర ...అలసిన నిదురలో నవ్విందామే ... ఆమెనే చూస్తూ నిదుర రాని అతని కళ్ళు ... మృదువుగా వంగి ఆమె కనుల పై ముద్దాడాడు ... అతను నిద్రించిన తర్వాత ఆమె లో మంచు పర్వతాలు ద్రవీకరించడం అతనికి తెలుసు ... ఇద్దరూ చేర రాని నిద్రలో ...దగ్గరగా ... ఒకరిలో ఒకరై ...
..............................
No comments:
Post a Comment