నా కిట్టయ్యా! (మరో జాబు)

ఆ తియ్యని రాత్రి.....నువ్వు నాలో ....!!!

నా కిట్టయ్యా!
               ఎంతగా ఎదురు చూసానో నే కోసం. ప్రతి పాడ్యమి నుండి పున్నమి  దాక నువ్వొస్తావని . నువ్వొచ్చావు కానీ
ఎంత సేపని కాళ్ళలో చెప్పులు పెట్టుకుని ....ఒక్క పాలి నిన్ను చూడగానే గుండె నీరై కరిగి నీ పాదాలపై వాలి పోయాను.
నీ చేతుల్లో కరిగి పోయి  యమున నై నీ పాదాలు కన్నీటి తో కడిగేను.
ఎన్ని జన్మల తర్వాతో నువ్వోచ్చావ్ ....కానీ నా కళ్ళకు కన్నీటి పొర అడ్డమై అయ్యో కిట్టయ్య నిన్ను కళ్లారా సూడనైన లేక పోయాను.
నిన్ను చూసి ఊరంతా ఒచ్చేసారు. ఇక నువ్వాల్లందరి తోనూ మాటాడుతుంటే ఆమట్టునే దూరంగా నిలబడి నిన్ను చూస్తూ నీ మాటలు ఇంటూ ఉన్నాను. నాకు నువ్వెవరితో ఏం సేపుతుఉన్నవో అర్ధం కాలేదు . నా కాళ్ళ నిండా నా కళ్ళెదురుగా నువ్వున్నావు అంతే ...మాటలలో కదిలే నీ పెదాలు ....ఆ పెదాలేగా నన్ను నా పెదాలని, నా ఒంటిని ముద్దాడాయి నన్ను నిలువునా నీ ప్రేమ లో పడేశాయి అనుకుంటే సిగ్గు ముంచు కొచ్చింది. ఒక్క క్షణం కళ్ళు మూసుకున్న ...అమ్మో ఆ ఓకే క్షణం నిన్ను సూడ కుండా ఉండ గలనా ....అయ్యో నీ కిద్దామని తెచ్చిన పాలు నా సేతి లోనే ఉండి పోయాయి ...ఈల్లందర్నీ దాటుకుని ఎలా వచ్చేది నీ దగ్గరికి....అనుకున్నంతలో నువ్వు నన్ను
చూసావు ...ఎంత దయ నీకు ...చిరునవుతో ...రాధా ఎన్టీ పాలివ్వవా అవి నాకేగా తీసుకొస్త ? అన్నావు చిలిపిగా
చప్పున సిగ్గుతో తల వాల్చేసాను.  ఎంత తెలివిగా సిలిపిగా అడిగావు ....తలుసుకుంటే ఇప్పుడు బుగ్గల్లో ఆవిర్లోస్తుండాయ్ ....


అమ్మయ్య  దేవుల్లాగా  పూజరయ్య ఎంటనే నీ సుట్టు మూగిన అందరినీ ఇక ఇల్లకెళ్ళ౦న్ద్రా కృష్ణ బాబుగారు మళ్ళీ ఎమ్మటే ఎల్లి పోవల కాసేపు రాధమ్మతో మాటాడు కొనియ్యండీ  అంటూ నవ్వుతూ రామయ్య తాతని , కోటయ్య మావని  అందర్నీ ఎల్ల గొట్టిండు. "ఏయ్ రాధా ఆడనే నిలబడతవేంటే కృష్ణ బాబు ని ఇంటికి  తీసుకెళ్ళు" అంటూ కళ్ళతో  సైగ  సేసి  నవ్విండు . అప్పుడు చుసిన  నీ మొహం  కూడా సిగ్గు తో  ఎర్ర బడింది. పూజరయ్య వైపు చూడలేక చూసావ్ రక్షించారు సామీ అన్నట్టు.


కిట్టయ్యా!....

జనమ జనమ లకీ మర్చి పోలేని ఆ పున్నమి రాత్రి ....అబ్బో తలుసుకుంటే నిజమేనా అనిపించే ఆ తియ్యటి రాత్రి...
నువ్వు నన్ను తాకిన మరు క్షణం నీ పాదాల పై వాలి  పోయాను. ఒళ్లంతా నిలువునా ఒణుకు ....నీ చేతులు ఎంత మెత్తగా ఉండయ్యో ....రాధా అన్నావు నువ్వు నన్ను కౌగలించుకుని ....నా ప్రాణాలన్నీ నీలో కలిసి పోయాక ఇక నేనేమి మాటాడ గలను  అందుకే నిశ్సబ్దంగా నీ కౌగిలి లో కరిగి పోయాను ....
"ఏయ్ రాధా ! ఇటు చూడు నన్ను చూడవూ , నాతో మాటాడవూ?" అన్నావు నువ్వు 
అయ్యో పిచ్చ్చి కిట్ట్టయ్యా నువ్వెదురుగా ఉంటె ఏం మాటాడేది? నాకు నువ్వే లోకం కిట్టయ్యా ని సేప్పాలని ఎంతగానో అనిపించింది....ఉహు గొంతు పెగిలితే గా అది నీ ఎద సప్పుడు ఇంటూ పరవశించి పోతంది .
ఆ మధుర క్షణాలు నీవు నేను ఒక్కటైన....ఆ కొన్ని ఘడియలూ అబ్బా కిట్టయ్యా ! నిన్నోదిలి ఇక ఉండలేను నన్ను తీసుకు పోవా నీతో అని నీ ఎద పై తల పెట్టి ఏడవాలనిపించింది . కానీ ఒర్చుకున్నా ఎందుకో తెలుసా ?
పూజారయ్య సెప్పిండు కృష్ణ బాబు నిన్ను తీసుకెళతాడు  తొందరలో  కానీ ఇప్పుడు కాదు ...నువ్వు అతన్ని  తొందర  సేయ్యమకు  ...అతనిది  పెద్ద  ఉద్దోగం బోలెడు పనులుంటాయి ...ఇంకా కొన్ని ఇంటి బాధ్యతలున్డాయ్ ఆ బాబుకి . చెల్లెళ్ళ పెళ్లి చెయ్యాలి అయి కాంగానే నీ కిట్టయ్యా బాబు నిన్ను తనతో తీసుకెళతాడు , ఆ బాబు ని మాత్రం నీ ఏడుపుతో ఇసిగించకు అన్నాడు .... అమ్మ అయ్యా కూడా అట్నే సేప్పిన్రు ...అందరికీ నీ మీద ఎంత నమ్మకమో ...నువ్వు నన్నేప్పటికీ ఇడవవని ...ఆల్లందరికీ అంత నమ్మకమైతే నాకేనా లేంది నా కిట్టయ్యా మీదా...
ఆఆ .......గంపెడంత ,..అః కాదు కొండంత ...ఉహు ...ఆకాసమంతా చ అదీ కాదు నా మనసంత నమ్మకముంది నీ ప్రేమంటే ....


నా కిట్టయ్యా! ఎవరెలాగనుకున్ననాకు ఒకటే తెలుసూ నిన్ను ప్రేమించడం నిన్ను తలుసుకుంటూ నీకోసం రోజులూ. నిమిషాలూ. ఘడియలూ లెక్క బెట్టుకుంటూ బతికేయ్యడం....నిన్న ఏటి గట్టున అలా నీ ఆలోచన లో కూసుండి పోయి సీకటైన సంగతే చూడలేదు....చాకలి ఎంకన్న అరుపుకి తుళ్ళి పడ్డా...ఎందమ్మ రాధమ్మా! నీ కిట్టయ్యా కానీ ఏటి కాడికి వత్తనన్న డేటీ? అన్నాడు నవ్వుతూ సీ...చెప్పకేం ఒళ్ళంతా సిగ్గుతో పరిగెత్తుకుని ఇంటికొచ్చేసాను. 


కిట్టయ్యా! నువ్వు నాలో ఉన్న ఆ ఘడియలె నేను బతికుండే ఘడియలు. నువ్వు నను నీ లో కలిపెసుకునే ఆ నిమిషాలే నాకు పంచ ప్రాణాలు....పొద్దున్నే మళ్ళీ ఎల్లి పోవలన్నావు ....దిగులేసింది ..అయినా పంతులయ్య సేప్పినట్ట్టు నిన్ను ఇసిగించాకుండా అట్టాగే అన్న....
కానీ పాడు కన్నీళ్లు ఆగితేనా ....ఊరికే ఎగ జిమ్మీ పైటంత తడిపేస్తున్నాయి ...అప్పుడు జూసిన నీ వైపు ...సిత్రం ..కిట్టయ్యా ..నీ కళ్ళల్లో నూ నీళ్ళు ....నన్నొదిలి పోలేక ఒక్కసారి గట్టిగా నన్నదుముకున్నావు నీ చల్లని ఎదకి ....
ఓహ్ అప్పుడే ఈ చిన్ని ప్రాణం పోతే , ఈ ఊపిరి ఆగిపోతే బాగున్ను అనిపించింది .....నన్నోదల్లేక వోదిలావు ...
దూరంగా మస్తాన్ భాయ్ టాంగా లో నువ్వు కుర్చుని రైల్వే టేసన్ కి ఎల్తా ఉంటె ....నాకేమో కళ్ళు నీళ్ళతో  మసకలై ఏమీ కనబడలేదు...కృష్ణ బాబు నీకు సెయ్యి ఊపుతున్నాడే రాదమ్మ అన్నాడు అయ్యా ...కానీ నాకేమీ కనిపించలేదు ....కల్లోత్తుకుని చూసినా ...దూరంగా నీ గులాబీ రంగు చొక్కా రంగు లీలగా చూపుకి అనింది....ఎటో చూస్తూనే చెయ్యి ఊపాను నీకు కనపడిందో లేదో కూడా తెలవదు ...


కిట్టయ్యా ! ఈసారి నువ్వు నాకో ప్రమాణం సేసావ్ గుర్తుందా ..నాకు వారానికి ఓ ఉత్తరం రాస్తానని అవునా ....నిజంగా రాస్తావ్ కదూ ....ఇప్పుడు నేను చదవ గలను , ఇగో ఇప్పుడు నేనే రాసిన ఈ ఉతరం..కానీ మళ్ళీ తప్పులు తడకలున్డయేమో అని పంతులయ్య సేత దిద్దించీ అప్పుడు పోస్ట్ చేస్తా లేకుంటే నువ్వు నా మాటల కి నవ్వుతావు ఆ.....అదిగో అల్లా పక పకా నవ్వుతూ నువ్వు "అబ్బబ్బబ్బా బంగారూ ఏమి రాసేవులే ఉతరం అంటావు?" 
నా ఉత్తరాన్ని ఎక్కిరించినా పర్వాలేదు నా ప్రేమని వెక్కిరించమాకు కిట్టయ్యా ....అది తట్టుకునే శక్తి లేదు నాకు ....నీకు తెలవదా ఏంటి ? ఏంటో నా పిచ్చి రాతలు ...కదూ...నువ్వు రాసే ఉత్తరం కోసం ఎయ్యి కళ్ళతో ఎదురు సూస్తూ....నీ పిచ్చి రాధ.