నేను , అతను , ప్రేమ

"నేను ప్రేమను నమ్మను" అన్నాడతను స్థిరంగా

"నేను ప్రేమనే నమ్ముతాను, ప్రేమనే జీవిస్తాను " అంది ఆమె ఆతని వంకే  చూస్తూ నిశ్చలంగా

"నేను ప్రేమను నమ్మను, ప్రేమించే వారిని నమ్ముతాను" అతను

పకాలున నవ్వింది ......

"అంటే ప్రేమని నాకంటే నువ్వే ఎక్కువ నమ్ముతావన్నమాట   "అంది చిలిపిగా

"అదేంటి నే  చెప్పింది వేరు" కొంచం విసుగు అతని కంఠంలో

"ప్రేమంటేనే నమ్మకం కదా అంటే ప్రేమను నమ్మేవాళ్ళను  నమ్మడమంటే ప్రేమించడమే కదా"

"నీ మొహం అదేమీ కాదు నీకలా అర్ధమైతే అది నీ ఇష్టం"

"ఎందుకు చిన్ను అంత కోపం నేనన్న  దాంట్లో  తప్పేమన్న ఉందా?" లాలనగా అడిగింది తన ఒడిలోని అతని తలని సవరిస్తూ...

"నాకు కోపం లేదు రాదు కూడా , నీకు నాగురించి ఏమి తెలియదు" 

"నాకు నా గురించే తెలియదు ఇక నీ గురించేమి తెలుస్తుంది?" నవ్వింది

"ఎందుకలా మాటాడ తావు అన్నీ తెలిసినట్టు మరీ" వెక్కిరింపు అతని స్వరంలో

"అన్నీ తెలుసు కనుక " అల్లరి సమాధానం 

"ఇప్పుడే నీకు నువ్వే తెలియదన్నావ్ ఇంతలోనే అన్నీ తెలుసు నంటావ్ కొంచం ఎమన్నా లూజా నీకు" 

"హహహ లూసేన్టోయ్ భద్రం అసలు స్క్రూ ఉంటేగా " గలగలా మని నవ్వుతూ 

"భద్రమా  వాడేవాడు?"

"ఏమో?నాకేం తెలుసు?"

"మరి అలా ఎందుకన్నావ్ ?"

"ఊరికే అనాలనిపించింది అన్నా "

"అబ్బ ధీరూ ఎన్టీ అల్లరి ?పద రూం కి  పోదాం ఆమె ఒడిలోంచి లేస్తూ అన్నాడు

"అల్లరా  నేనా? భలేవాడివే నేను అల్లరి చేయడమేంటి నాకేమీ చేతకాదు....ప్రేమించడం తప్ప "

"అన్నట్టు బాలూ నేనూ నీలాగే ప్రేమిస్తాను ప్రేమని నమ్మే వాళ్ళని నమ్ముతాను మంచిదాన్ని కదూ?"

"ఆ నీకు నా సర్టిఫికేట్ కావాలా తల్లీ లే లే పోదాం"

"ఏం నువ్వు మెచ్చ్చుకునేంత ప్రేమ లేదా నాలో ?"

"ధీరూ చాలు ఇక పద పోదాం"

"ఆహా నేనడిగింది  చెప్పు ముందు అప్పుడే లేచేది " ఇసుకలో కళ్ళు చాపుకుని కుర్చుని పదాలు అల్లరిగా ఆడిస్తూ అంది.

"ఏంటి చెప్పేది అసలేంటి నువ్వడిగింది ?" ఎంత దాచుకున్దామన్న కొంచం కరుకు అతని స్వరం లో .. 

"అదే ప్రేమను నమ్మేవాళ్ళను నమ్మడం ప్రేమ కాదా? దిస్ ఈజ్ మై క్వెస్చన్? యూ ఆన్సర్ ఐ కం నో ఆన్సర్ ఐ నో కం "

పకపక లాడుతున్న ఆమెను చూస్తే అతనికీ నవ్వొచ్చింది .

"నేను చెప్పేది నీ మేధ కందని విషయం ఇప్పుడా చర్చ ఎందుకు పద "

"ఏం ఎందుకని నాకు తెలివి లేదా అర్ధం చేసుకోలేనా ?"

"అవును అర్ధం  చేసుకోలేవు అందుకే నీకు నీ ప్రేమ లాజిక్ కి అందనిది  అది..."

"భలే అసలు లాజిక్ లేనిదే ప్రేమ ఇక ప్రేమ లాజిక్ ఎక్కడిది?" 

"అది కాదులే అసలు నువ్వనుకుంటున్న ప్రేమ కాదు నే చెప్పేది"

"అయ్యో బాలూ నేను చెప్పేది అదే ప్రేమ అంటేనే నమ్మకం ఆ నమ్మకం ఒక మనిషి పట్ల అయితే వ్యక్తి ప్రేమ అదే ఓ దేశం   పట్ల అయితే దేశ భక్తీ, ఒక సిద్ధాంతం పట్ల అయితే ఓ ఉద్యమం ...." వివరిస్తున్న ఆమెను మౌనంగా చూస్తూ నిలబడ్డాడు.

"ప్రేమ అంటే కేవలం స్త్రీ పురుషుల మద్యనో మనుషుల మధ్యనో  ఉండేదే కాదు స్వామీ మేమూ జీవితాన్ని చూసాం ఎన్ని కష్టలోచ్చినా ప్రేమ పట్ల మనకున్న నమ్మకమే మనకి జీవనాధారమౌతుంది...అది ఎటువంటి ప్రేమైనా దేని పట్ల అయినా ప్రేమ శాస్వతం రా కన్నా మనమూ మన నమ్మకాలూ మన సిద్ధాంతాలూ మన వైరుధ్యాలూ విద్వేషాలూ అన్నింటికీ మూలమంత్రం ప్రేమ అనే రెండున్నర అక్షరాలే  " నిశ్సబ్దంగా ఉన్న ఆ రాత్రి కెరటాలు కూడా చప్పుడు చెయ్యకుండా వింటున్నట్టున్నాయి ఆమె మాటలను అనిపించిదతనికో క్షణం

"నేను ప్రేమని  నమ్మనుఅని నువ్వు  అన్నది కూడా ఒక నమ్మకమే గా ?" ప్రశ్నలా అతని వైపు చూసింది 

జవాబు చెప్పకుండా చిన్నగా నవ్వాడతను 

"థాంక్స్ నాకు జవాబు దొరికింది అబ్ చలో " అంటూ చీరకంటిన ఇసికని దులుపుకుని అతని చేతిని పట్టుకుంది

'ఏం దొరికింది జవాబు నేనేం చెప్పలేదుగా ?"

నిశ్సబ్దంగా నవ్వింది 

"అన్నిటికీ మాటలలోనే సమాధానముండదు స్వామీ"

"నా మౌనాన్నీ నీకు తోచినట్టు అర్ధం చేసుకుంటే నేనేమి చేయలేను నువ్వన్నది నువ్వనుకుంటున్నది"

"నే కాదనలేదుగా నువ్వు నా మాట ఒప్పుకున్నావనీ ఒప్పుకోవాలనీ నాకేమీ లేదు " ఆమె స్వరంలోని ఒకింత గంభీరత

 "ధీరూ " ఆమె భుజం చుట్టూ చెయ్యి వేసాడు ఆప్యాయంగా 

"వద్దు వద్దు నన్ను ప్రేమిస్తున్నానని చెప్ప మాకు " అల్లరిగా నవ్వుతూ అతని దగ్గరికి  జరిగి అతని నడుము చుట్ట్టు చేయి వేసింది 

"అల్లరి పిల్లా నేనేమి నిన్ను ప్రేమిస్తున్న అని చెప్పడం లేదు " నవ్వాడతను

"ఒక వేళ అలా అనిపిస్తుందేమో అప్పుడు నీ నమ్మకం పోతుందేమో అనీ అంతే సుమా " 

"సరే ఇక ఈ ప్రేమ పురాణం ఆపు తల్లీ పద ఆకలేస్తోంది ప్రేమ నిజమో కాదో కానీ ఆకలి మాత్రం నిజం..." 

"అదే మరి ఆకలి, నిద్ర , కామం ,ఎంత నిజమో ప్రేమ కూడా అంత నిజమే నా పిచ్చి బాలూ, నువ్వు ఒప్పుకున్నా ఒప్పుకోక పోయినా పర్వాలేదు " మనసులో అనుకుంటూ 

"అవునవును సాపాటు లేకుంటే పాట్లు పడాల్సిందే పదపద " అతని చేతుల్లో చేతులు కలిపింది

ఇద్దరూ వడి వడి గా నడిచారు హోటల్ వైపు..

ఇద్దరి నమ్మకాలు ఏమైనా ఇద్ద్దరి కలయిక మాత్రం నిజమైనదే కదా వీళ్ళది కలహమా కలయికా?....ప్రస్నార్ధకంగా చూసింది తార దశమి నాటి చంద్రుని వైపు . వారిది కలయికే అలనాటి మన కలయిక లా అనుకుని సిగ్గుతో మబ్బు చాటుకి వెళ్ళిపోయాడు నెలరాజు.
 అలల సందళ్ళు చేస్తూనే ఉంది అనాదిగా ...అనంతంగా ...నిరంతర చంచలత్వంతో అచంచంలంగా .......అచ్చ్చం "ప్రేమ" లా జీవితం లా ...సముద్రం .....

...................................................ప్రేమతో ..జగతి 6.05 pm tuesday 4/10/11 (rams office)