వెరపు జ్ఞాపకం

ఆ క్షణాలు ...

అవేమీ అంత గొప్పవి కాకపోవచ్చు 

ఎందుకంటే అప్పుడు నా మదిలో 

దిగులు నీడల కారు మేఘాలు కమ్ముకుని ఉన్నాయ్ 

దట్టమైన దుఖపు పొర ఒకటి 

కనీసం మోమాటపు చిర్నవ్వును కూడా

పెదవులపైకి రానివ్వలేదు 

ఎక్కడో ఏదో వెలితి గుండెల్లో భారంగా 

చెప్పే వయసూ లేదు 

మనసూ ఎదగ లేదు 

ఇదే భావం నాన్న కన్నుల్లో 

చూసినప్పటినుండీ

మరింత తూఫానులా

హోరు జడి హృది నిండా

ఏదో చెయ్యాలనే ఆశ 

ఏమీ చేయలేని  నిరాశ

చేయి దాటిపోతోందన్న వగపు 

తెలుస్తూనే  ఉంది ...

ఆ క్షణాలు అందమైనవని కాదు 

అవి పటం కట్టింది 

నాలాగా మరెవ్వరూ 

నాన్న లాగా మరెవ్వరూ 

భయం తోనూ

పనికి రాని గౌరవాలతోను

జీవితాన్ని బలి పెట్టకండి 

అని చెప్దామనే నా బాధ 

చాయా చిత్రాలంటే 

నాకందుకే అంత ఇష్టం 

భావాన్ని అదే లిప్తలో 

పటం కట్టేస్తాయి 

అందుకే అమాయకమైన 

ఆ క్షణాల చిత్రాన్ని 

అపురూపంగా దాచడం

ఈ వెలసి పోయిన 

వెరపు జ్ఞాపకం .... 

నా లాంటి వారెందరికోసమో......!!!! 

......................................ప్రేమతో...జగతి 10.43pm saturday 7th july 2012 

("ఏదో చేయాలనే ఆశ ఏమీ చేయలేని నిరాశ " ఈ మాటలు నావి కావు మా నాన్నవి.... ఆయనకే ఈ కవిత లాంటి ఓ ఆరాట స్పర్శ)