నా హృదయం విప్పి నీ ముందు
పరుద్దామని ఎంతగానో అనుకుంటాను
ఎందుకో మరి మోమాటపు ముడిని
విప్పలేక పోతున్నాను
సంద్రమంటి నా అనురాగం లో నిన్ను తదిపెద్దాం అనుకుంటాను
ఏమిటో దోసిళ్ళతో నైనా
నీ పాదాల పై ఒంపలేక పోతున్నా
నా విరహం...నా విలాపం
నీతో చెప్పాలని వస్తాను
నవ్వుతావేమోనని నాన్చేస్తాను
నా కలలు, కలతలు, కల్లోలాలూ
నీతో చర్చించాలనుకుంటాను
నీ మోమున అలసట చూసి ఆగిపోతాను
ఎన్నో చెపుదామని
ఏదో చేద్దామని నీ దాకా వచ్చీ....
మౌనంగా నీ మాటలు వింటూ ఉండి పోతాను
నా మాటలన్నీ మది మాటున దాచేసి
చిరునవ్వుతూ నిన్ను పలకరిస్తాను
ఇది నా దిన చర్య కాదు
జీవిత చర్య అయి పోయింది మరి .....
..............................................ప్రేమతో ....జగతి 10.29am 26/03/03 wednesday
(నిజమైన మౌన వేదన రోజులవి....ఊహకందనంత .....భయంతో...బెంగతో ...గడిపిన ఆ రోజుల్లో నా జీవిత చర్య ఇదే)
No comments:
Post a Comment