వరం

ఒంటరితనం ఒక్కోసారి వరం

నిజం....నేస్తం

నీ నిరాశా నిస్పృహల వేడి గాఢ నిట్టూర్పులు

ఎవరికీ వినబడనంత సౌండ్ ప్రూఫ్ ఏకాంతం

ఫ్లడ్ గేట్స్ ఎత్తేసిన గుండెనుండి వెల్లువైన కన్నీటి వరదలు

ఎవరి కంటా పడకుండా మది రిసర్వాయర్లో దాచేసే ప్రయత్నం

స్మృతి పథం వెబ్సైట్లో  జ్ఞాపకాల సీక్రెట్ ఫైల్స్ తీసి

పరికించి నవ్వడమో, ఎఅడ్వడమో  చేసే రహస్య తరుణం

మృతి పథపు ప్రస్థానానికి ఆత్మని సిద్ధం చేసుకుంటున్నట్టు

రెండో కంటికి కూడా తెలియనీయక

నీకుగా నీవే చేసుకునే నిశ్శబ్ద ప్రయాణ సన్నాహం

జరిగిన దానికి వగర్పో

జరగనిదానికి వగపో

అనవసరమన్న వివేచనా కలిగించే విజ్ఞాన వీక్షణం

కరిగి పోతున్న కాలాన్ని గాలం వేసి ఆపలేక

అలాగని చేజారిపోనీయనూ లేని అసహాయపు  సందిగ్ధం

ఒంటరితనం ఒక్కో సారి వరం

నిజం నేస్తం....

నిన్ను నువ్వు నగ్నంగా నిర్లజ్జగా

నీ అంతరంగపు అద్దంలో విశదంగా పరీక్షించుకునే  అవకాశం

మర్యాదపు వలువలు విప్పి పారేసి

అసహజపు మాస్కులు తీసేసి

అసలు సిసలైన నీ ఆంతర్యపు చిత్రాన్ని స్కాన్ చేసి చూపగల

అత్యద్భుత సత్యం

అందుకే ఒక్కోసారి

ఒంటరితనం మనిషికి చాలా అవసరం

మనిషితనం మిగులుందో లేదో అప్పుడప్పుడు

ఎవరికీ వారు చేసుకునే అంతరీక్షణ ....!!!

                                                              ప్రేమతో...జగతి

My first publisher

He was there then

And now too by my side

In all my trifles and

Moments of joy too

I always read my tiny little poems to him

He never said much

No remark

At times a hazy smile

That’s all

Never complimented

I didn’t get him

It was on a day

When I penned

The grief of a stone

Uncared and unloved

He was moved

There was a

Trace of a tear in his eye

I felt happy

My poesy moved him

But never expected it was for me

That tiny trace of his tear

He carried all through

The day came…..

When I was given away

In a heedless manner

To another being

In a social relation called

Marriage

He bought me

Many things

All any father

Would buy for his daughter

Any brother for his sis

But there was always

Me, in my innocence

Did not realize

His concern for me

And his helplessness

He sat far away

When the sacrificial rites

Were going on…..

And me a scape- goat on the altar

Unknowingly

Slain and did not get the pain

Then and suffered a life

Of pressure and vain

Slowly he came to me

With a gift pack in hand

With a smile and a hope

He placed it in my hands

My childishness made a guess

It must be a saree

Or some valuable

Materialistic gift

But……

When I opened the gift wrapper

In a very casual way

There was….

A typed book in our lingo

And on the first page carried

His by line and his word of love

“May you not forget your poetic ability(akkkaki)

Maa kavithaa jagathiki”

 My eyes filled

And I didn’t find him around

Amazed at his diligence

Of collecting from rags

My jottings

And scribbles

He made them a book

And gifted me his love

My puny philosopher

Knew then …

That my only savior

Is my poesy

And he still looks at me

Even at this time

Every day for a poem

For a smiling wish..

My puny philosopher

That made me a poet

And was my first

Publisher….

Expecting not a single penny

From this poor old lady

What royalty can I pay him?

But for a jot of poesy!!!

                                           Jagaddhatri 6.50pm Tuesday 11-01-2011

To my Uday my little brother who was overjoyed to find me

In my poesy and called me in the morning from thousands of miles afar

The words that moved me was “akka! I saw ur poem in telugu literary circle I thought u are awake” this may mean nothing to many but he made me, my younger brother my philosopher and guide jagannath poosarla ….lots of love akka

And a very grateful thanks to John sathyanand who made this possible through his Telugu Literary Circle…love j

                                                 

Query

Often my daughter

Keeps asking me

Why do you

Sign lots of love

To every one

And I say its

Because …

I love all

She was hurt

So you love all

Momma

Not me alone?

Is not all

Your love

For me ever

She sulks…

I smile

And snuggle her

Into my heart

And

Say….

Darling

It’s because

 I find

You

In every one!

                        Jagaddhatri.. 4.40pm Friday 07-01-2011

THE SURGERY

Denying anesthesia with despotism

The critical surgery of candid analysis you

Performed on the

Malignancy of my possessive mind

Resurrected me to my elements

With your precise abscission of speech

The fatal growth of my ego

Was exterminated with

Efficient radiation of enlightening

The chemotherapy of words provided

To the abscess of my selfish heart

Reawakened me to my senses

All the traces of the carcinogenic

Feels and inhibitions of hatred

Are ruthlessly killed

Never to relapse

By the ample power

Of your antibiotic love

Spell bound remain me as 'i' no more

Surrendering to 'YOU'IN

Unbounded reverence

Thanking you in serene silence

Self promising, adequate

Post operative care

With a regular dosage of

Selfless love

                           jagaddhatri

గుసగుసలాడే అలలు

తగవులాడుకున్నాం మనం
నువ్వూ నేనూ
నిన్నటి కలలపై
రేపటి కన్నీటిపై.....

కిలకిలలాడే తడి పాదాల ముద్రలు వేస్తూ
ఇక్కడ....అక్కడ...
అంతటా....
గుసగుసలాడే వెండి ఇసుకపై

ఈ రోజు నిల్చున్నా ఒంటరినై---
నెమ్మదిగా మరలిపోయే తరంగంలా
పరిగెడుతూ అనుక్షణం
నా ఏకాంత సుదూరపు మలుపులోకి
ఎక్కడ నీ నవ్వు ఇప్పటికీ ప్రతిధ్వనిస్తుందో....


ఇంగ్లిష్ : శ్రీ దేవి దత్త
విస్పెరింగ్ వేవస్
తెలుగు సేత: జగతి

Trance

Yester night

I met an angel

She had a golden quill

In her little hand

Seeing me sad

She caressed

My cheek

With her

Magic quill

And my long silence

Turned a brook

Of words

And is now

Flowing

Into …

The world

Of  poesy once again

Courtesy  my angel!!!

                              Jagaddhatri  4.30pm 7-1-11 friday  For my Sri with love....j

THE EXPERT’S JOB

Listening the heart

Is possible rarely to some

The heart keeps chatting to you often

As fortune knocks your door

To comprehend,and perceive

Is an art,that is alchemy.

Treasure lies where there is a heart

To acquire the riches you got to pay

A patient ear to the heart.

The heart that is perturbed

One which desires

The heart that turns a melody

The one which makes you insomniac

Is the paradigm of liveliness.

Staying spirited

And listening to the heart

Is the expert’s job.

{thanks to PAUL COHELO’S ALCHEMIST}

Telugu original: YAKOOB ‘NIPUNULA PANI’

English translation: jagathi

NATIVE TONGUE

All dreams near the one

Doused in a sound peaceful slumber

Danger greets the one who is

Walking with fear and fret

One who treads fearless

Reaches his destiny without hassle

One travelling lovingly can alone

Build himself as a complete man

One who apprehensively steps into

Forever suffers in the hell like life

Courage

Is a tool specially made for life

One who holds it

Doubtlessly stores his victory in the life’s almirah—

Fearless wandering is only real life

Isnt’t it!

    Telugu original: SAHAJA BHAASHA by YAKOOB

ENG TRANS:jagathi   11.30pm 01-03-2011 Tuesday

JANMADINA SUBHAKANKSHALU YAKOOB KAVIGARIKI….love jagathi

loving couple of poesy

ME.....

He knew I was there

And will be there

Awaiting from aeons

For him with my heart

And love in tact for him

But he dodges

With me………

He pretends not to recognize me

I smile at his antics

He sulks

I laugh away

He tells me

He is in love

With a fairy queen

I admire his love

He dismisses me off

He tells me he is not for me

I say not a word

He scolds me not to wait for him

I stand still

He persuades not ot see him

It increases my perseverance

He laughs wildly at my

Innocent adoration

My lips do not lose the gleam

Of the sweet gloss of love

Do not follow me

His stern orders

I feel sorry

For him

For he is a novice

In love

And is childlike

And does not recognize

The truth of love

I stand at his door

 And will stand until

My breathe lasts

For I know

When my sweet little lord

Comes back with

A wounded heart

Its me who got to take care

I pray for all his triumph

But always keep

Myself alert in offerance

All myself

For my innocent sweet lover

Who is running after

Mirages

Would one day

Find me an oasis

Awaiting in penance

For the thirsty traveller

Who lost himself in

The desert of love…….

If ever you find him

Tell him please

There’s someone

Praying for his success

But also…..

Awaiting his arrival

Either in triumph

Or trifle…

Won’t you.... please?

 ………………………….jagathi

బ్రతికే ప్రతిక్షణం

• 

  ప్రేమ సాగరమెక్కడో లేదు
  నీ హ్రుదయాన్నే ప్రేమ సంద్రం
  చేసుకుంటే.....
  బ్రతికే ప్రతిక్షణం
  .....ప్రేమే..
  నిన్ను నడిపిస్తుంది
  నీ కన్నీరు తుడుస్తుంది
  అనంతమైన ఆ సాగరంలోని
  ఉప్పదనం కోటానుకోట్ల
  జీవుల అశ్రువులదేనని తలచినపుడు
  ప్రేమే నీకు తోడై..నీడై..నడిపిస్తుంది
  ప్రేమతో సహజీవనం అనుక్షణం
  ఓ జీవితకాల అనుభవం
  ..ప్రేమతో ...జగతి

  February 22 at 7:24pm · 

ETERNAL DOUBT

She calls me daily and asks me anew

“do you love me?”

Everyday as usual ‘yes I love you’

Is the answer

What are you doing,had your lunch, why is your voice so weak----

Series of questions,

I answer in clarity all of them.

She asks again ‘do you love me?’

Havent I said that I love you----irritation in the tone.

There ----you are annoyed with me,

‘you don’t have love for me’ she  fumes .

She sulks and until after noon

Does not even call me.

Doubting if she is still in the bad mood

I call her and wish.

The same question again

‘are you loving me?’

It had been so long since we are one, and repeatedly

‘How many times can I say the same word daily’.

There you are

‘You have lost love for me’ she snaps again

In the evening

Reaching home I try to wish her in good humor

finding her with a long face.

Keeping a querying face without  a word

She asks everything with her eyes

Unable to keep away I explain everything in words.

Again in the morning

When we are out running to our work

There will be a phone call from her again asking

‘Do you love me’.

Telugu original: NITHYA SANDEHAM by YAKOOB

English translation: Jagaddhatri

THE SPRING IN MY STEP…

THE SPRING IN MY STEP…

And….

That was the moment…..

Yes….I sensed it….

The seed fertilizing

The sprouting tiny

Plant of life

In my womb’s soil

Even before the test was confirmed

I knew there existed

In me a life anew

I gathered all my

Strength and all

My power in

Nurturing it

I put up with

Many hasssles and trifles…but

My puny plant in me

I did not disturb

I safe guarded it

Even in the intense

Shocking  sorrow ….of

My dad’s demise

A bondage severed

And another

Revered to me

With the umbilical chord

I pleaded the doctors

For a caesarean 

For I do not want

My teeny one to

Suffer encircling

And strain in effort

To come out

And at last …..

After a severe

Penance ….

She stepped onto

The world…

In all grace

And grandeur

My little curly…

The joie de vivre

Of my woman’s life….!!!

                         With lots of love to my Curly on her birthday

                                     …………….urs moma jagathi  03-02-2011 Thursday 4.15 pm

BUT………STILL….!!!

BUT………STILL….!!!

Many a time

Nibbling the earlobes

He whispers into me

Umpteen sweet words of love

Phrases of amorous poesy

Many a time

He gives me a hug

Congratulating my success

Appraising my work

Every moment together

He gifts a caress

Or a sweet kiss

Now and then……

In fact, very often….

To be honest…..

Always…….

We read poetry together

We think , talk, write

Share, Live love….

Every moment with me

He enunciates

Is a poem to him…

In ecstasy I snuggle

Into him and sweetly

Murmur….every day with him

Is for me a fiesta…

In spite of all this

Still there…

Twitching my sinews

In the cage of delicate bones

A fistful tiny organ

And a little matter

Gray in color in my head

Still…..longs for…

Something more

It’s just a great expectation

Of mine….wishing

Him to pen down

A line for me

With love

Words are fragrant blooms

Forever are they so…

But…….

I wanna see and feel

His love in black and white…..

And smile in pride…..

To the world of letters

Oh! I wish he gets me soon

My strange selfish crazy wish

That I can never word

To him at all……sssshhhhh..!!!!

                                                               Jagathi…8.10pm..feb 27^th 2011 Sunday

Making love….poetry

Making love….poetry

I know not

How to make poetry

But aimed to put

My words in sense

I gathered all my words

And all my similes and metaphors

I was choosy and picked up

Imagery and phraseology

And then with reverence

I sat to knit a poem

I tried to take a metaphor

And weave a beautiful

Piece of love

Lo! I metaphors mocked at me

At my innocence….

Leaving it, I took a beautiful simile

To make a philosophy of life

Oh! Can you…. fit me into your

Poor figures of speech

Life laughed at me….

So did I fail again….

I took care in chosing phrases

Giving up not

I  sought to make a love poem

For love is the only theme

I know and that’s the only

Asset I pride in

I endeavored

To pen down a feel

Of love into poesy

And oh! Ironically

It turned out to be

So melancholic

And I knew for sure

I can never change

The tone of my

Heart….

For my heart does not

Know how to

Make poetry

But to suffer pain

Of love and life

My  mind laughs at it

Chides it for its childishness

It enlightens me to

Live poetry and

Never try to make it

Countless efforts are

Already existing

By umpteen great souls

And still the quest is on and on….

Aah! I realize the fact..

Do all the words

and lingos

Suffice ……

To define love and poesy……no way

Smiling at my incongruity

I cap off my pen and

Switch off my light

And put off my immature

Venture to make a poem…..

For love and poetry

Cannot be made

They ought to happen…

They are to be lived…..

And not recorded ……in words….

At least I cannot….do it….!!!

(with apologies to all love poets)

                          Lots of love jagathi..9.15pm Tuesday 9-2-2011

ప్రేమాయుష్మాన్భవ!!!

ప్రేమాయుష్మాన్భవ!!!

మమత కలిగి మసలండి
మీ హృదయ పరిమళమై
నిండి ఉంటాను
మీ మతాల , హితాల
హేతువాదాలతో
నన్ను పరిమితించ
ప్రయత్నించకండి
మీరే దేశమేగినా
ప్రవక్తలుగా ప్రవచించినా
కవులుగా కవన హారతులు పట్టినా
మీరంతా
వెదికేది
తుదకు నా చిరునామానే
నా వొడిలోనే
ఆదమరచి
నిదురించాలనే
మీ ప్రయత్నాలన్నీ
గమనిస్తూనే ఉంటాను
నన్ను మీరు చేరుకోవడమంటే
మిమ్మల్ని మీరు కనుగొన్నట్టే
అందుకే మీ ప్రయత్నాలన్నీ
చూస్తూ
బాల్య చేష్టలు చూసి
చిర్నవ్వే కన్నతల్లిలా
మిమ్మల్ని సేద తీర్చే
ఒడి నా దేనని
మీరే తెలుసుకుని
వచ్చే దాక
కనురెప్ప గాస్తూ
ఎదురు చూస్తాను
అలసి సొలసి మీరు
నా చల్లని ఒడిలో
ఒదిగి పోయిన క్షణం
మిమ్మల్ని మనసార
ఆశీర్వదిస్తాను
అమ్మ మనసుతో
ప్రేమాయుష్మాన్భవ !!!
(ప్రేమే మనతో మాట్లాడితే ఇలాగే అంటుంది )
                  ప్రేమతో.......జగతి
వాలెంటైన్స్ డే సందర్భంగా అందరికీ ఈ నా ప్రేమ పూరిత అభినందన !!!

నగవు

బతుకు తోటను చదును చేసి
వ్విత్తనాలెన్నో చల్లాను
చాల మొలకెత్తాయి
కలలూ, కల్లోలాలూ
వ్యామోహాలూ, వైఫల్యాలు
ప్రేమలు, పాశాలు
ఇంకా ఎన్నో .....
కొన్ని పూసి ఫలించాయి
కొన్ని వృక్షాలు కూడా అయినాయి
కాని ఒక్కటి మాత్రం
మొలకెత్త నిరాకరించింది
పాదు చేశాను ,నీళ్ళు పోసాను
అహర్నిసలూ ఆపసోపాలు పడ్డాను
ఉహు.... మౌనంగా ఉండిపోయింది
పిచ్చిదాన్ని
నే వేసింది విత్తనం మాత్రమె
దాని జీవం నీ దగ్గరుంటే
అది ఇక్కడెలా జన్మిస్తుంది
నా వెర్రి  తనానికి
నన్ను నేనే వెక్కిరించుకున్నా
నీ రాకతో ....
ఆ బీజం అంకురించి
పుష్పించి
ఫలించింది నీ
పెదవుల పై

నీ చిరునగవై.....

ఆ కిటికీ ....

  ఆ కిటికీ ....

మూడు దశాబ్దాల క్రితం...ఆనాడు
నవ వధువు నుదుట కళ్యాణ తిలకంలా
వెల్ల వేసిన ఆ చల్లని గూటికి
అలంకారంగా కళకళ లాడుతూ....ఆ కిటికీ

తొలిసారి ఆతని దర్శించిన
ఆమె సంతోష విప్పారిత నేత్రాల్లా
తెరుచుకున్న రెండు తలుపులు
రంగు వేసిన ఇనుప చువ్వల వెనుక
గువ్వ పిట్టలాంటి  కన్నె మనసు వెన్నెల కలలు
అమాయకపు ఆ కన్నుల్లోంచి
గుండెల్లో పట్టం కట్టిన
ఆతని గూర్చిన ఎన్నో ఆశలు
మరి ఎంతో అనురాగం
ఆమె ఎదురు చూపులు
అతని దొంగ చూపుల మురిపాల నడుమ
ముచ్చటగా సాగిన తొలి ప్రేమ వైనాలు
మాట కలపలేని మధుర మౌనాలు                              
మనసు విప్పని మొమాటాలు
కాలపు కాటిన్యానికి చెదిరి దూరమయిన
చిరు హృదయాలు.....

జీవన ప్రవాహంలో తరలి పోతూ
రెండున్నర దశాబ్దాల తర్వాత
మళ్ళీ ఒకరికెదురుగా ఒకరు
అతనికి ఆమె...
గుండె గదిలో మూలకు విసిరేసిన
ఓ కాగితపు ఉండలాంటి  జ్ఞాపకం

ఆమెకు అతను .....
పునరాగామించిన జీవన సాఫల్యం
అతని కరుణ రసార్ద్రతా స్వీక్రుతిలో
ఆమె ఆరాధనా సాంద్రతల  నడుమ
రాగ రంజితమై  సాగించాలని
నవ జీవన ప్రస్థానం
ఇరువురూ చేసుకున్న
పునఃప్రమాణం

ఆమె నిరీక్షణా రజతోత్సవ కానుక
అతని పునఃసాన్నిహిత్యం
 ఈరోజు .....
తమ తొలివలపుల సుమధుర సాక్షి
ఆ కిటికీ ముందు
చేయి చేయిగా నిలబడి
జీవన సంధ్యవేళ ఒకరికి ఒకరై
ఆనందంగా వారిరువురూ
కాలంతో పోరాడి అలసి
వెళ్ళలేని గోడల నడుమ
జీవన శిసిరంలో
శిధిలమైనా.....
ముదిమి ముత్తయిదువులా
వారిరువురినీ ఆశీర్వదిస్తూ
సంధ్య కెంజాయలో
కుంకుమ కిరణంలా
వెలుగుతూ తృప్తిగా
ఆ కిటికీ.......!!!!
                       ఫలించిన మా ప్రేమకి
                                           ......... ప్రేమతో ...జగతి

ఏమిటో...ఇది....?

ఏమిటో...ఇది....?
ఆమె అంటున్న మాటలన్నీ
ఎక్కడో ఎప్పుడో
విన్నట్టుగానే
తెలిసినట్టుగానే
అనిపిస్తున్నాయి
ఆమెతో నాకు
పరిచయమే లేదు అయినా ...
ఆమె మాటలు జన్మజన్మాలనుండి
ప్రతి రోజు వింటున్న  ఓ తియ్యని అనుభూతి
పలకరింపులు,  నవ్వులు .....ఎందుకో మరి...
తన ప్రేమ, ఆవేశం, నివేదన
అన్నీ ఏనాటినుంచో   ఎరిగున్న భావన
అవును ఆలోచిస్తే
అర్ధమౌతోంది
ఇవన్నీ నేను విన్న మాటలే
నా జీవన సహచరి పెదవుల వెంట..
అంతే కాదు అన్నీ నేనూ అన్న మాటలే
వలపు మధురిమలో
పులకరించిన
పలవరింతలే
నా ప్రేయసి ముని వేళ్ళ పై
నే మీటిన అనురాగ స్వరాలే
అందుకేనేమో ఆమె
మాటల్లో ఏదో తెలిసినతనం
పరిచయమైన ప్రేమ తత్త్వం
జీవన సంధ్యా సమయంలో
జీవితమొక తీరుగా
నడుస్తోన్న వేళలో
ఇన్నేళ్ళ ప్రేమ సహచర్యంలో
వింతగా  కొత్తగా
అనిపిస్తోన్న పాత మాటలు
ఎదిగిన చెట్టు మళ్ళీ
చివురులు వేస్తున్న వైనం
ప్రేమకి పాతదనం ఉందా అసలు
లేదు కానీ...
ఆమె పలుకులు సన్నజాజి మొగ్గల్లా
సున్నితంగా
మొగలిరేకుల్లా తియ్యగా
గుచ్చుకుంటున్నాయి
ఎక్కడో దశాబ్దాల క్రితం
హృదయంలో పటం కట్టిన తొలి వలపు
మళ్ళీ జీవం పోసుకుని
ఉలిక్కి పడి...
ఉక్కిరిబిక్కిరై...
గుండె ఝల్లు మనిపించేలా ....
ఆమె ప్రతి చర్య నన్ను
ఇప్పటి 'నా'నుండి
ఎప్పటి 'నేను'నో
తలపిస్తోంటే...
నా ప్రేయసి వెచ్చని కౌగిలిలో  చేరి
'ఆమె' ను తలపులనుండి
నేట్టేద్దామనుకుంటా....
నిర్మల తటాకంలాంటి
నా హృదిలోకి
సూటిగా చొచ్చుకుపోయే
ఆమె విశ్వమంత
నిర్మల అనురాగ ఝరిలో
నాకు తెలియకుండానే
నన్ను నేను మరిచి
కరిగి పోతూ ....
మనసు నిలవరించుకోలేక
ఆమెతో మాట కలుపుతూ
ఉంటా.......
దీన్నేమంటారో మరి......నాకే తెలియడంలేదు
'ఆమెకు' తెలుసునేమో  అడగాలి......!!!

                          ప్రేమతో జగతి 7.55am friday 11-02-2011
1977 లో ఇదే రోజు ఈ జగతి కవిత ఒకటి రాసిన రోజు అది 'పురోగామి' అనే లిఖిత పత్రికలో
ప్రచురించిన వారు రామతీర్థ అప్పటికి ఆయనకి 17 నాకు  13 ఏళ్ళు ....ఖుర్దారోడ్లో ఒరిస్సాలో
ఈ రోజు ఓ కొత్త కవిత మీకోసం .....ప్రేమతో జగతి
 

జగత్కాంక్ష

జగత్కాంక్ష

ఆగమించే ప్రతి వసంతమూ
నాకొక నిరీక్షణా దీక్షా వ్రతమే
అనంతంగా సాగే నీ కవన యజ్ఞంలో
ఛాయా మాత్రంగానైనా నేనగుపిస్తానా అని
అనుక్షణమూ  అంతర్మధనమే
కుముదంలా నా గురించి కధ రాయమని
అభిమానం విడిచి అర్ధించను గానీ
నా అస్తిత్వాన్ని నీవు అక్షరీకృతం చేయాలని
అంతరాంతరాలలో ఆరాట పడతాను
నీ అనుసృజన యాత్రలో
చిరు పద రత్నమై పల్లవించాలని
గ్రీష్మానుతాపంతో పరితపిస్తాను
నవరసాల అభివ్యక్తి నిండిన
ఆషాఢ మేఘపు నీ హృది
నా కోసం ఓ కవితా బిందువు చిలకరించాలని
ఆర్త జగతినయి  ప్రతీక్షిస్తాను
తరలి వచ్చే హేమంతపు దివ్య పరిమళాలలో
చేమంతుల సీమంతినిగా
నీ మాటల మధురిమ కోసం కాచుకునుంటాను
ఆకులుగా ఆశలన్నీ రాలిపోయే వేళ
మంచు ముత్యాల శీతల హేలలో
నా గురించి వెచ్చని ఓ ఆప్త వాక్యం రాస్తావేమోనని
ఓడని మోడునై కనురెప్పగాస్తాను
ఆరు ఋతువుల వర్తులం
నిస్తేజంగా, నిర్లిప్తంగా ఆవర్తించాక
నా కన్నీటి నిరాశా ఫలిత పత్రాలను రాల్చి
పాత కోర్కెల సరికొత్త పూతలతో
తొగరు లేచివురునై అంకురిస్తాను
ప్రతి చక్ర భ్రమణమూ
ఆత్మీయానురాగంతో నీవు
నా గురించి రాసే
ఒక్క , ఒకే ఒక్క అక్షరం కోసం
ఆశ నిరాశల అంతరీక్షణతో
అనవరతమూ ఆకాంక్షిస్తూనే ఉంటాను
నీ దివ్యానుగ్రహ అక్షర హారాన్ని
ధరించే అర్హురాలిని కావాలని
ఆయువిచ్చిన ఆమనులన్నీ
అవిశ్రాంతంగా ఎదురు చూస్తూనే ఉంటాను

                        ...............ప్రేమతో జగతి

నిజమే సుమా ! మాట్లాడుకోవాలి !

నిజమే సుమా ! మాట్లాడుకోవాలి !

మాట్లాడుకోవాలి నిజమే దోస్త్ !
అనుభవపూర్వకంగా ఒప్పుకుంటున్నా ....
నువ్వు చెప్పిన జీవిత సత్యాన్ని
సంభ్రమ,సందిగ్ధ లేబ్రాయంలో...
పెదవులతో గాక మనసు విప్పి
మాట్లాడి ఉంటే..
జీవితం చేజారిన స్వప్నంయ్యేది కాదు
విశ్వవిద్యాలయ ఒడిలో
చెట్లనీడన చేరి
హరిత పత్రాల్లా మనమంతా
కళకళలాడినపుడు
తలనిండ పూదండ దాల్చి
మొలక నవ్వులతో మురిపించిన
మురళిగాడి రాణి పాటతో
మీ ప్రసాద ద్వయ హాస్యాన్ని
చెట్టు కింద అవ్వ కొట్లో
టూబైత్రీ కాఫీలతో కలిపి ఆస్వాదించినపుడు
కలత కలలను నేను గానీ
కవిత కళలను నీవు గానీ
ఎప్పుడూ ఆవిష్కరించనే లేదు
 చలాన్ని చర్చించి, కిన్నెరసాని సౌందర్యాన్ని
చివరకు మిగిలిన నా కృష్ణ పక్షాలలో
మీ చెలిమి వెన్నెలతో నింపు కున్నప్పుడు
ఆర్ద్రతతో మాటరాలేదు
హిమంలో జ్వలించి, గీతాంజలిలో సేద తీరి
ఫైజ్ ఉద్విగ్నత, గాలిబ్ సాంద్రత
ఎమిలీ నిరాశా నిస్పృహల మధ్య
యులిసిస్ లా డోలాయ మానమౌతూ
ఇలియట్ వేదనా మయతలోకి
జారిపోయనే గాని
మీలో ఎవ్వరితోనూ
ఒట్టు, నిజంగానే మాట్లాడలేకపోయాను
చిరు నవ్వుల ఆనంద భైరవితో
మిమ్మల్ని అలరించి
అంతరంగాన్ని మాత్రం అపరిచితంగానే ఉంచాను
పెదవి విప్పి పలికే లోపు
నాన్న ఇచ్చిన  మాట కత్తితో
చదువులమ్మకు నాకు బొడ్డు తాడు కోయ బడ్డాక
దశాబ్దం పాటు నిశ్శబ్ద నయ్యాను  కానీ
పెదవి మెదపలేదు
ఆటు పొట్ల కాలంతో కసరత్తు చేస్తూ
ఆపుకోలేని కన్నీటి మాటలను
అప్పుడప్పుడూ మాటాడబోతే
మాట్లాడకూడని వాళ్ళతో మాట్లాడానని
మాట పడ్డాక తెలుసుకుని
మళ్ళీ మౌనాన్నే ఆశ్రయించాను
దశాబ్దాల నిరీక్షణకు
ఆశీర్వాద ఫలంగా
తొలి స్వప్నాల మరు చంద్రోదయమైనప్పుడు
ధైర్యం చేసి మాటల పూవులను దోసిళ్ళతో నింపి
పదాభిషేకం చేస్తూ
అక్షరాల వెల్లువనై నా హ్రుదయాన్తర్యామికి
పాదాక్రాంత మైపోయాను
నిజం నేస్తం! నువ్వు చెప్పింది
మాటల మంచి మాత్రమే
మనుషులను కలపగలదని
దూరాల నుండి సాగి
నా చేతిలో ఒదిగి మాట్లాడిన
నీ ప్రాణ పదాలేగా
నన్నిలా మాట్లాడిస్తున్నాయి
మనసుకు మాట అద్దం పట్టాలి
మాటలకు మనసునద్ది
గుండె సవ్వడి ఆగిపోయేదాక
నిమ్మళంగా,నిర్మలంగా, మాట జారకుండా
మనమందరం మాట్లాడుకోవాలి
మనలా జీవితంలో తిరిగి
మాట కలుపుకునే యోగం
అందరికీ దక్కదుగా మరి !
             ప్రేమతో ..జగతి 7pm..25-09-07
(చాల కాలం  తర్వాత నన్ను మాట్లాడించిన నా స్నేహితుడు
డాక్టర్ ప్రసదముర్తి కవిత "మాట్లాడుకోవాలి" చదివి హృది కదిలి
మాటల్లో ఒలికి పోయాను. ఆ తర్వాత మా మిత్ర కూటమిలో "మురళీ నాదం" మా మిత్రుడు మురళి వెళ్ళిపోయాడు హటాత్తుగా , డాక్టర్ పిబిడి విప్రసాద్ ప్రకాశం జిల్లాలో నవోదయలో పనిచేస్తున్నాడు )
                

పలకరింపు

ఇప్పుడిప్పుడే
ఓ నలుపు తెలుపు
సేతాకోక చిలుక
నా గుండె మీద
వాలింది
నాకు తెలుసు
అది నీ పలకరిమ్పేనని
సున్నితంగా ముద్దాడి
తిరిగి పంపించా

నిన్ను కుశల మడగమని.....ప్రేమతో....జగతి

ముఖ చిత్ర కూడలి

ముఖ చిత్ర కూడలి

ఇక్కదందరివీ ముఖ పరిచయాలే
కొందరివి అసలు ముఖాలైతే
కొందరివి తగిలించుకున్నవి
మనసులు విప్పి మాటాడుకునే వారు
కొందరైతే ఇతరుల మనసులు
తెలుసుకునే ప్రయత్నం
మరి కొందరిది
అందరకి ఒక్కటే సారూప్యత
ఒకరి గురించి
మరొకరు
తెలుసుకోవాలని
పరిచయమవ్వాలని
మొహమాటాలు వీడి
ప్రేమ పంచేవారు కొందరు
స్నేహ పరిమళాన్ని
వెదజల్లే వారింకొందరు
అన్ని వయసుల వారికీ
ఒంటరితనం మరిపించే
ఇదొక చౌరస్తా కూడలి
ఎన్నెన్నో మనసులకిది
భావాల వారధి
కవితలై కరిగిపోతున్నా
మాటలై మంచి పంచుకున్న
హృదయ సంద్రాలు దాటి
మమత తీరాలు
చేరే మాటల
చిత్ర కూటమి ఇది
ఇక్కడ
ఈ గనిలో
నీకో చిక్కని
కవితల చక్కని
వజ్రాలు దొరుకుతాయి
సమాజ హితాల
శ్రేయోభిలాషులు ఉంటారు
విశ్వాన్ని పలుదిక్కులనుండి
మీటతో పలకరించే
మాటకారులుంటారు
సకల సాహిత్య
సమ్మేళన కర్తలు ఉంటారు
ఒకనాడు కలసి కూర్చుని
ఆడుకునే కబుర్లు
ఇవాళ ఎవరింట్లో వారే
కూర్చొని ఇతరులతో
మాటాడు కుంటున్నారు
ఒక్క రోజు మరొకరు
కనిపించకపోతే
కలవర పడి
వెతుక్కుంటున్నారు
మనిషి మాటకోసం
ఎంత మొహం
వాచి ఉన్నాడో
మనసెంత వ్యక్తీకరించాలని
తాపత్రయ పడుతున్నాడో
అందుకు నిట్ట నిలువు
అద్దం
ఈ ముఖ చిత్రం
ఎక్కడినుండో మిత్రులని
కలుపుతుంది
కొత్త మిత్రులని
చేరుస్తుంది
అందుకే ఇటీవల
ఎవర్ని చూసినా
ముఖ చిత్ర కూడలిలో
కలిసిన వాళ్ళకి మల్లె
అగుపిస్తున్నారు......ప్రేమతో....జగతి